گزارش نشست‌ها

گزارش نشست «رویکرد ترمیمی به پرونده‌های خشونت جنسی در گفتمان قضایی ایران»

مقصر تلقی‌کردن بزه‌‌‌دیدگان خشونت جنسی، مجاز دانستن تجاوز بر اساس آشنایی قبلی و تفسیرهای ناعادلانه از مفهوم مقاومت در تجاوز به عنف را به‌مثابه جلوه‌‌ای از آزادی عمل قضایی در برساخت مصادیق خشونت‌‌های جنسی به نقد کشیده‌‌اند. ولی بیشتر تحقیقات تجربی از صرفِ عدم احراز جرم و به‌رسمیت نشناختن تجربه‌ی بزه‌‌دیدگی بزه‌‌دیده آن‌چنان که خود روایت می‌‌کنند، پا را فراتر نگذاشته و به مرحله‌ی پس از رد مدعای وی نپرداخته‌‌اند.

ادامه مطلب

گزارش نشست روابط عمومی ایرانی و پاندمی کرونا

موفقیت کشوری چون سنگاپور هم به خاطر مستندسازی‌هایی بود که درباره‌ی سارس انجام داده بود و در این کشور مقررات سختی برای کنترل پاندمی انجام دادند. یکی از برنامه‌های مهم این کشور، برنامه‌ی ردیابی بود و برای سالمندان یک گردنبند بلوتوث برای اطلاع از وضعیت سلامتی‌شان ساختند. یا گجت‌‌هایی برای مسافران در قرنطینه طراحی کردند. از دیگر برنامه‌های خوب سنگاپور این بود که یک کارگروه متشکل از وزرای سلامت، اقتصاد و..تشکیل داد که کارشان جمع‌آوری آخرین اخبار درباره‌ی کرونا بود و آن‌ها را به مردم ارایه می‌کردند.

ادامه مطلب

دکتر معتمدی: اگر کسی را به رسمیت نشناسیم، گفت‌وگویی صورت نمی‌گیرد گالری

نگرش اشتباه در سازمان صدا و سیما این است که تصور می‌کنند چنانچه مطالبی را نگذارند مطرح شود، در عصر انفجار اطلاعات جلوی انتشار آن گرفته می‌شود. انگار مردم تنها به تلویزیون توجه دارند و گویی گستره وسیع شبکه‌های اجتماعی، شبکه‌های ماهواره‌ای بین‌المللی و ... وجود ندارد!

ادامه مطلب

گزارش نشست «زبان فارسی، توانایی‌ها و بایستگی‌ها» گالری

زبان فارسی درخطر نیست// فرهنگستان باید مدل باز داشته باشد و اینکه آنها فکر کنند خودشان تنها متولی زبان هستند، اشتباه است// با گسترش اسلام، زبان فارسی، عربی نشد، در حالی‌که مصر با آن همه عظمت، زبان قبطی را از دست داد و عربی شد.

ادامه مطلب

گزارش نشست «تعامل پژوهشی در سطح بین‌الملل و افق‌های پیشرفت» در هفته پژوهش گالری

ما از اینکه بد فهمیده شویم، بد تفسیر شویم، تند و بی‌رحمانه نقد شویم، ایده‌هایمان دزدیده شود، و شاید از کیفیت ایده و عمل خویش و از بر ملاءشدن در دید دیگری، از کم شدن منافعمان، از زیاد شدن منافع دیگری، از همه اینها می‌ترسیم. نه تصویر روشنی از وضع خویش داریم و نه تصویر خوب و منصفی از دیگریِ مقابلمان. این است که به کار خویش تنها می‌مانیم و از دیگریِ بی‌رحم و متخاصم همواره می‌ترسیم. پس نمی‌توانیم با یکدیگر تعامل و تفاهمی سازنده برقرار کنیم. هر روز از هم دورتر و به خود وامانده‌تر می‌شویم با این وضع آیا در این شرایط می‌توانیم بین‌المللی باشیم؟

ادامه مطلب