برنامه جهانی مبارزه با فساد حکومتی با مطالعه تطبیقی سیره حکومت علوی

برنامه جهانی مبارزه با فساد حکومتی با مطالعه تطبیقی سیره حکومت علوی

سال 1392

پدیدآور: میلاد قطبی

استاد راهنما: محسن اسماعیلی

استاد مشاور: توکل حبیب زاده

 دانشگاه امام صادق علیه السلام، دانشکده حقوق و علوم سیاسی

چکیده: 

فساد مسئله‌ای است که در ادوار مختلف با تشکیل هر حکومتی خودنمایی کرده و مشکلات عدیده‌ای برای حکمرانی بوجود آورده است. فساد جنبه‌های گوناگونی در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اداری، اقتصادی، حکومتی و... دارد و البته در رده‌های مختلف حکومت به تناسب قدرت و اختیارات سیاسی موجود در پست‌های مختلف بروز و به صورت یک شبکه‌ی درهم تنیده و بسیار پیچیده پیشروی می‌کند به گونه‌ای که بعضا شناخت منشا و عوامل آن بسیار مشکل خواهد بود و موجب تضییع حقوق بسیاری از مردم می‌شود، همچنین ارائه راهکارهای مبارزه با آن نیز در هر حوزه ای، کارشناسی دقیقی می‌طلبد. در مورد فساد حکومتی باید گفت این نوع فساد ارتباط مستقیمی با قدرت دارد که غیر قابل انکار است. بنابراین اینکه این قدرت چگونه تقسیم می‌شود، با چه اصولی از آن استفاده می‌شود و کیفیت نظارت بر آن چگونه است بسیار مهم است. به همین دلیل یکی از مهمترین دغدغه‌های جامعه جهانی، مبارزه با فساد است که در این راستا اقدامات گسترده‌ای انجام شده و دو نظریه تفکیک قوای حکومتی وحکمرانی خوب وهمچنین ایجاد سیستم‌های نظارت بر قدرت، تاسیس نهاد‌های ویژه نظارتی، تصویب قوانین ضد فساد، ایجاد شفافیت مالی در رقابت‌های انتخاباتی و...برای مقابله با فساد از جمله راهکارهای حقوقی و برنامه‌های نظری و عملی جهانی برای مبارزه با فساد معرفی شده‌اند. اسناد بین المللی و منطقه‌ای فراوانی هم در این زمینه به تصویب رسیده است. از سوی دیگر چنانچه همین موارد را در سیره حکومت علوی پی جویی کنیم مدلی خاص از تقسیم قدرت، تفکیک قوای حکومتی، اصول حکمرانی، نظارت درونی در کنار نظارت بیرونی و سایر شیوه‌های خاص نظارت بر قدرت را استنباط خواهیم کرد که مبانی اسلامی و دید صحیح نسبت به قدرت و انسان از شاخصه‌های آنهاست و البته برتری و تقدم مکتب اسلام را نیز نسبت به ملاحظات سایر مکاتب روشن ساخته و اختصاصات حکومت علوی را آشکار می‌کند. حکومت علی(ع) الگوی جاویدان و شایسته‌ی حکومتی ضد فساد است اما در مقابل راهکارهای مجامع بین المللی در رابطه با فساد سیاسی زمامداران و حکومت‌ها در کشورهای لیبرال، به علت مبانی اشتباه و صرفا مادی و اهداف سلطه جویانه که منجر به مدلهایی خاص نیز می‌شود توفیق چندانی در این عرصه نداشته است.

لینک دسترسی به متن