راه های پیشگیری از بزهکاری در سیره علوی
راه های پیشگیری از بزهکاری در سیره علوی
سال 1399
پدیدآور: فاطمه درگاهی
استاد راهنما: ایرج گلجانی امیر خیز
استاد مشاور: محمد رضا پیر چراغ
دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، دانشکده علوم و تحقیقات اسلامی
چکیده:
بزهکاری یکی از آسیب‌زاترین مشکلات جوامع بشری است که متفکران اخلاق، حقوق، مصلحان اجتماعی و نهادهای مختلفی همواره به دنبال راهی برای مبارزه با آن هستند. موضوعی که با ایجاد بحران های فراوان منجر به بروز چالش های بسیاری در زمینه فردی و اجتماعی شده و نتایج آن را می توان در جنبه های مختلف اعم از فرهنگی،سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و ... مشاهده کرد.با یک درون نگری آگاهانه و بررسی قرآن و روایات و متون دینی متوجه می‌شویم که در دین اسلام حدود چهارده قرن پیش راه‌های پیشگیری از بزهکاری معرفی شده و باتکیه‌بر اهمیت پیشگیری پیش از درمان به روشن ساختن اندیشمندان در زمینه مسئله کنترل اجتماعی پرداخته است. یکی از این متونی که راهنمای بسیار کاملی در رسیدن به روش‌های پیشگیری از بزهکاری است، کتاب شریف نهج‌البلاغه و بررسی سیره علوی است. امام‌علی (ع) به عنوان شاگرد مکتب اسلام و قرارگرفتن در جایگاه امیرالمؤمنین (ع) برای دست‌یافتن به آموزه‌های اسلامی نمونه منحصربه‌فردی است. بررسی بر روی خطابه ها و رسالات و البته مجموعه کلمات حکمت آموز نهج البلاغه نشان از هدایت به سمت اخلاق و گرایش های ذاتی و فطری بشری به آن است و همچنین با نهی از راه های انتقام جویانه و جاهلانه همگی نشانه هایی از جایگاه و اهمیت مسئله پیشگیری است . مجموعه تدابیری که حضرت در طول حیات خود چه در زمان خلافت و چه پیش از آن به کار گرفتند تلاشی زیربنایی در اصلاح ساختار اجتماعی در زمینه کنترل و پیشگیری از جرم و بزهکاری بوده است. در پژوهش حاضر به بررسی سیره حضرت و دسته‌بندی و ارائه روشمند از سیاست‌های پیشگیرانه امام پرداخته‌ایم. در ابتدا عوامل ایجاد بزهکاری در اندیشه علوی را معرفی کرده‌ایم و سپس تلاشی در جهت بهره‌برداری از راه‌های پیشگیرانه امام‌علی (ع) در مواجهه با بزهکاری انجام داده‌ایم.