اخلاق توانگری اقتصادی در قرآن، سیره نبوی و علوی

اخلاق توانگری اقتصادی در قرآن، سیره نبوی و علوی

پدیدآور: راضیه شکوری

استاد راهنما: حمید رضا سروریان

استاد مشاور : محسن رفعت

 دانشگاه حضرت معصومه (س)، گروه علوم حدیث - نهج‌البلاغه

چکیده:

جامعه‌ای که در آن اخلاق در اولویت قرار بگیرد و رفتارِ متناسب با آن شکل گیرد، به سعادت نزدیک‌تر خواهد بود. توانگران یک جامعه بخش مهمی‌ از جامعه هستند که در صورت رعایت اخلاق مختص خود، می‌توانند جامعه را به سمت سعادت رهنمون سازند و به ایجاد امنیت روانی جامعه کمک کنند، که این امر بر ضرروت پژوهش دلالت دارد. هدف از این پژوهش شناخت اخلاق توانگری بر اساس آموزه‌ای قرآنی، نبوی و علوی است که با روش توصیفی و تحلیلی صورت پذیرفته است. یافته‌های پژوهش برآن دلالت دارد که اخلاق توانگری را می‌توان در سه بعد فردی، اجتماعی و خانوادگی پی‌گیری کرد. که در سه حیطه یاد شده، مرحله اول شناخت مؤلفه‌های اخلاق توانگری است و بعد هماهنگی رفتار با آن اخلاق. از مهم‌ترین آموزه‌های اخلاق توانگری بر اساس معیار یاد شده در حوزه فردی عبارت است از: نگرش صحیح نسبت به توانگری اقتصادی که همان نگرش توحیدی داشتن است، شکر گزاری خداوند متعال نسبت به توانگر شدن با لحاظ تمام مراتب شکر، غافل نشدن از یاد خدا به خاطر حس بی‌نیازی از او، حریص نبودن توانگر نسبت به ذخیره کردن بیهوده‌ی مال و ثروت اندوزی، حد اعتدال نگه داشتن در مصرف و اسراف و ولخرجی نکردن؛ و در حوزه خانوادگی عبارت است از: نگرش صحیح به امور اقتصادی خانواده که بر اساس آن، شخص به رفاه اقتصادی خانواده با لحاظ اصل اعتدال در هزینه‌های زندگی و خانواده و رعایت عدالت میان اعضای خانواده و ابراز محبت در قالب کمک‌های اقتصادی به آن‌ها، باید بپردازد. و در حوزه اجتماعی عبارت است از: احساس مسئولیت نسبت به دیگران و تلاش در رفع نیازهای اقتصادی آنان، توجه به بُعد عاطفی نیاز‌مندان و رفع نیازهایی همچون همنشینی و همدلی با آنان، پرهیز از تجمل و خود نمایی و پرهیز از فخر فروشی و خود بزرگ بینی، نام برد.

لینک دسترسی به متن