زهرا حیاتی

گزارش نشست «گفت‌وگوهای روایی در مقتل‌های تاریخی_داستانی» گالری

گزارش نشست «نگاهی تازه به شعر معاصر ایران»

شعر در دوران مدرنیته، اساساً به یک فرهنگ فستیوالی و جشنواره‌ای تبدیل شده است و مرزهای بین ژانرها و سبک‌ها معلوم نیست. به‌جزء جریان‌هایی که میراث‌دار سنت‌های ادبی است، مابقی به‌طرز شدیدی دچار بحران نام و تشتت تعریف است؛ لذا بررسی موشکافانۀ علمی این جریان، برای نام‌گذاری و رسیدن به یک تعریف جامع، ضروری است.

جهانِ بدونِ سردار سلیمانی چگونه جهانی است؟

با شهادت سپهبد، قاسم سلیمانی باب گفت‌وگو از یک اسطوره ملی و مذهبی گشوده شده؛ زیرا در ذهن مردم، او کسی است که هم مرزهای ایران را پاسداری کرد و هم به باوری راستین تکیه زد که او را با قهرمانان کربلا پیوند می‌داد.

دکتر حیاتی: کاربرد تمثیل در ادبیات عرفانی بسامد بالایی دارد

مولانا به‏‌عنوان یک معلم از این مضمون که «انسان باید ریاضت بکشد تا به صفای درون برسد، همان‏‌طور که آهن باید صیقل خورد تا به آینه تبدیل شود»، به‌‏عنوان یک موضوع مورد تعلیم با مخاطب (تو) سخن می‏‌گوید. تصویر ادبی این شعر یک امر غایب است که و لحن مولانا، تجویزی و ترغیبی و سرشار از جملات امری است. اما همین معنی و همین تصویر، در غزلیات شمس که ذیل ادبیات غنایی است، خطاب به خود (من) یا در وصف منِ شاعر بیان می‌‏شود و لحنی انشایی و انگیزشی عاطفی دارد و در غزلی می‏‌گوید: دلا در بوته‌ی آتش درآ مردانه بنشین خوش که از تأثیر این آتش، چنان آینه شد آهن و در غزلی دیگر می‏‌گوید: آهنی‏‌ام ز عشق تو، خواسته نور آینه آتش و زخم می‏‌خورد، چون‌که صفا بخواستم...