گزارش برگزاری پنل تخصصی « ظرفیت ها و چالش های روابط عمومی حرفه ای در ایران: بازخوانی تجربیات زیسته» به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی

به مناسبت روز ارتباطات و روابط عمومی،در روز 26 اردیبهشت ماه 97 پنل تخصصی « ظرفیت­ ها و چالش­ های روابط عمومی حرفه­ ای در ایران: بازخوانی تجربیات زیسته» با همکاری پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات و روابط عمومی با حضور دکتر منصور ساعی (عضو هیأت علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات)، دکتر حسین امامی (مدیر روابط عمومی بانک توسعه صادرات)، دکتر امیرعباس تقی­ پور (عضو شورای سیاستگذاری هفته روابط عمومی و مدیر روابط عمومی سازمان تأمین اجتماعی) و دکتر افشین محمدی (مدرس دانشگاه آزاد و مدیرمسئول سایت وکیل ملت) در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

در ابتدای نشست، دکتر ساعی، ضمن معرفی اساتید حاضر، مسئلۀ ­حرفه­ ای بودن در روابط عمومی را مطرح کرد و از آنها خواست تا نظر خود را پیرامون این موضوع بیان کنند.

دکتر امامی ضمن بیان اینکه روابط عمومی حرفه­ای نه تنها در ایران، بلکه در جهان نیز وجود ندارد، گفت: «استفاده از برخی از اصطلاحات رایج همچون روابط عمومی حرفه­ ای یا کارگزار روابط عمومی را درست نمی ­دانم. معتقدم اصطلاحاتی همچون روابط عمومی الکترونیک یا روابط عمومی اجتماعی در واقع تعریف نوعی گفتمان هستند. براساس دیدگاه انجمن روابط عمومی آمریکا، روابط عمومی عبارتست از یک فرایند ارتباطی استراتژیک که در پی ایجاد روابط سودمند متقابل میان سازمان و مخاطبان است. انجمن متخصصان روابط عمومی، روابط عمومی را مدیریت تعامل و تفاهم برای ایجاد تصویر مطلوب از سازمان می ­داند».

در ادامه دکتر تقی­پور با اشاره به تغییر وضعیت روابط عمومی­ها در 25 سال گذشته، گفت: «در سال­ های اخیر شاهد تولید محتوای ارزشمندی در حوزۀ روابط عمومی بوده ­ایم. با این حال بنده تعریف انجمن جهانی روابط عمومی را که همچنان ثابت مانده و تغییر نکرده است، قبول دارم. براساس این تعریف، روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است که به صورت ممتد و برنامه ­ریزی شده است و ... از نظر من واژۀ حرفه­ ای دو معنا  و کاربرد دارد و منظور از حرفه­ ای گری در روابط عمومی، دستیابی به استانداردها و مشخصه­ های ضروری است. منظور از حرفه­ ای کسب تجربه به همراه آموزش و علم –آموزی است».

دکتر محمدی ابتدا به کارکرد روابط عمومی و جایگاه آن و همچنین علت بحران­ های موجود در روابط عمومی­ ها پرداخت و گفت: «ادارۀ روابط عمومی­ باید از بین برود؛ یعنی از حالت اداره خارج و تبدیل به رسانه شود. اگر از حالت اداره خارج شود، کارشناسان مانند رسانه ­ها در روزهای تعطیل نیز اخبار را رصد خواهند کرد و فعال خواهند بود». البته تقی­ پور ضمن مخالفت با نظر وی، گفت: «روابط عمومی رسانه نیست، روابط عمومی کارهای بی­شماری انجام می­ دهد که امور رسانه یکی از آنهاست. با تغییر ساختار نیز موافق نیستم، چون معتقدم این ساختار یعنی مشاور حوزۀ ریاست بودن، جایگاه خوبی است و نیاز به ارتقاء ندارد. اگر در سازمان یا مرکزی رعایت نمی ­شود، آن مرکز باید اصلاح شود تا روابط عمومی به جایگاه درست خود دست یابد و در شورای معاونین حضور یابد و در تصمیم­ گیری­ ها دخیل باشد». امامی نیز ضمن مخالفت با تبدیل روابط عمومی به رسانه گفت: «با تغییر ساختار روابط عمومی­ ها موافقم و در ضمن روابط عمومی را معادل خوبی برایpublic relation نمی­دانم. به نظر من می­توان از معادل­های بهتری همچون ادارۀ توسعۀ ارتباطات استفاده کرد».

در ادامه، حاضرین در جلسه به ارائۀ نظرات خود پرداختند:

دکتر کاظمی دینان، مشاور اسبق بانک مرکزی، ضمن ابراز خرسندی از برگزاری این جلسه، وجود دو انجمن روابط عمومی در ایران را باعث تأسف دانست و درخواست کرد این جلسات ادامه یابد، تا با بیان مسائل و بحث­ دربارۀ آنها گامی در جهت مشکلات  موجود و یکپارچه شدن انجمن­ها و مراکز  برداشته شود.

دکتر مهرابی، عضو هیأت علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات، با تغییر نام روابط عمومی مخالفت کرد و گفت: «تغییر نام باعث آشفتگی در پژوهش­ ها و جستجوهای علمی دانست».

دکتر کریمی علوی، رئیس پژوهشکده ارتباطات، ضمن قدر دانی از اساتید حاضر گفت: «نشست مربوط به روابط عمومی از سال 95 با پیشنهاد و همکاری روابط عمومی در پژوهشگاه برگزار می­ شود، سعی خواهیم داشت این نشست در سال­ های آتی بهتر و باشکوه­ تر برگزار شود تا از تأثیرات هم ­افزایانۀ آن استفاده کنیم».

دکتر احدی، مسئول روابط عمومی پژوهشگاه، از دکتر کریمی علوی، دکتر ساعی و حاضرین در جلسه قدردانی کرد و  نظر خود را در رابطه با مطالب بحث شده، این چنین بیان کرد: « شاید بتوان گفت، منظور دکتر محمدی از تبدیل شدن روابط عمومی به رسانه، ورود روابط عمومی به نسل سوم روابط عمومی­ ها و پررنگ ­تر شدن وظایف آن در حیطۀ رسانه باشد و منظور او از ساختار غلط، به کار گماری دو فرد مستقل در مقام مشاور حوزۀ ریاست و مدیر روابط عمومی  و در نظر نگرفتن جایگاه مستقل برای مدیر روابط عمومی در ساختار مراکز و دانشگاه ­ها باشد. به نظر بنده برای دور شدن از روزمرگی­ها و حل مشکلات روابط عمومی­ ها باید برنامه­ریزی داشت، لذا پیشنهاد می­ کنم، جلسات آتی دربارۀ برنامه ­ریزی و اموزش در روابط عمومی باشد. سعی خواهیم داشت با کمک پژوهشکدۀ ارتباطات حداقل هر فصل یک  نشست مرتبط با موضوعات و مسائل روابط عمومی داشته باشیم تا از نظرات و پیشنهادهای دوستان بهره ­مند شویم».