قدرت، فرهنگ و علوم انسانی در ایران
کارکرد اصلی علوم انسانی- اجتماعی و دانشگاههای آن در ایران عبارت بود از «ساز و کار صوری» برای تأمین نیروی انسانی که بتواند «صندلیهای خالی» در نظام بوروکراسی را پر کند. لزوماً هم این افراد، افراد ماهر، خُبره، خلاق، مولد و دانشآفرین نبودند. این افراد کسانی بودند که از دانشگاهها مدرک تحصیلی دریافت میکردند که به اعتبار این مدرک افراد میتوانستند در آن صندلیها با پستهای خالی نظام بوروکراسی جای خودشان را تعریف کنند.
ادامه مطلب