علوم انسانی با رویکرد میان‌فرهنگی

اگر بناست علوم انسانی متناسب با جامعه ایران شکل گیرد، لزوماً باید تناسبی با تاریخ و فرهنگ ایرانی در زمان معاصر داشته باشد. کلیّتِ همین دریافت باعث طرح اندیشۀ "علوم انسانیِ بومی" شده است. بومی شدنِ علوم انسانیِ غربی درخواست بجایی می نماید، اما به نظر می رسد که در این درخواست تمام ماجرای علوم انسانی انعکاس نیافته است. قصد بومی‌سازی علوم انسانی، رفتاری واکنشی نسبت به این علوم است؛ قصدی نیمه تمام و حاصلِ تلقی و تصویری ناکافی از این علوم. در کوشش برای بومی‌سازی علوم انسانی، با تغییرات و دستکاری سطحی، این علوم را متناسب با فرهنگ خود نخواهیم ساخت و از آن فراتر به بحران این علوم در خود غرب توجه نشده است. علاوه بر اینها، پیش از اقدام برای بومی‌سازی این علوم باید به نحوۀ درک و پذیرشِ(reception) این علوم در فرهنگ خود توجه کنیم که معمولاً در اینگونه کوششها علامت چنین التفاتی نیست.