معرفی کتاب؛زبان دین و باور به خدا
ابعد از آن که در قرن بیستم زبان به عنوان بنیان مباحث فلسفی مطرح شد به تدریج به حوزه های مختلف از جمله فلسفه دین راه یافت و در دهه بیستم این قرن مسئله معناداری و بی معنایی گزاره های دینی در نوشته های فیلسوفان تحلیلی نمود پیدا کرد. امروزه زبانشناسی دینی یکی از شاخه های مهم فلسفه دین به شمار می آید.
در یک تقسیم بندی کلی می توان نظریات گوناگون درباره زبان دینی را در دو دسته شناختاری و غیرشناختاری جای داد. منظور از دیدگاه شناختاری دیدگاهی است که گزاره های دینی را صدق و کذب بردار و دارای معنای معرفتی می داند. در مقابل طرفداران دیدگاه غیر شناختاری معتقدند که گزاره های دینی فاقد هر گونه معنای معرفتی و توصیف گری هستند اما اعتقاد به آن ها منشأ بسیاری از کارکردهای فردی و اجتماعی است . پوزیتیویست ها و حلقه وین در زمره قائلین به این رویکرد قرار دارند.
در رویکرد شناختاری نیز گروه های بسیاری شامل ایمان گرایان، نمادانگاران، کارکرد انگاران -که دین و گزاره های دینی را با کارکرد اخلاقی تفسیر می کنند- ، معرفت گرایان و قائلان به زبان معمولی و عرف جای می گیرند که هر یک به شیوه خود زبان دین را معناپذیر و قابل شناخت معرفی می کند.
کتاب «زبان دین و باور به خدا» که به کوشش دکتر قاسم پورحسن به طبع رسیده دربرگیرنده نه مقاله از استادان و صاحبنظران فلسفه در زمینه زبان دینی و نظریات مربوط به آن است. ایشان در مقدمه اثر مهمترین هدف مقالات را بررسی روشمند رویکردها و دیدگاه های زبان دینی و سپس نقد ضعف ها و سستی های هر یک می دانند و سپس مقالات مجموعه را به دو دسته تقسیم می کنند: دسته اول معناداری گزاره های دینی نزد متفکران گوناگون و با رویکردهای متفاوت را بررسی کرده اند و دسته دوم باور به خدا را محور نوشتار خود قرار داده اند.
این کتاب که با همکاری انجمن علمی فلسفه دین ایران منتشر شده است می تواند به گسترده شدن دید علاقه مندان در زمینه شناخت، بررسی و نقد نظریه های مختلف زبان دینی معاصر کمک بسیاری کند.
نظر شما :