معرفی پژوهشکده
در سال ۱۳۷۴، گروه تحقیقات سیاسی در اسلام با مدیریت جناب آقای دکتر رضا داوری اردکانی آغاز به کار کرد. در ادامه ی فعالیت‌های پژوهشی این گروه، وزارت علوم با تأسیس و راه اندازی رشته علوم سیاسی در مقطع دکتری توسط این گروه در پژوهشگاه موافقت کرد.از آن تاریخ به بعد، این رشته در پژوهشکده اندیشه سیاسی به صورت سالانه و یا متناوب دانشجو می پذیرد.
در سال ۱۳۸۶ با افزایش فعالیت‌های گروه تحقیقات سیاسی اسلام این گروه به پژوهشکده ارتقاء پیدا کرد. جناب آقای دکتر گلشنی رئیس وقت پژوهشگاه در سال ۱۳۸۶ طی حکمی به شماره ۶۰۶۶ به تاریخ ۰۴/۱۰/۱۳۸۶ جناب آقای دکتر نجفی را به ریاست پژوهشکده علوم سیاسی منصوب کردند. در سال ۱۳۸۹ پژوهشکده دیگری با نام انقلاب و تمدن اسلامی با مدیریت جناب آقای دکتر نجفی و با حکم ریاست وقت پژوهشگاه جناب آقای دکتر آیت الهی تأسیس شد.
پژوهشکده انقلاب و تمدن اسلامی با هدف بررسی، پژوهش و تحقیق درباره موضوعات مربوط به تمدن اسلامی و چگونگی ارتباط آن با فرهنگ و انقلاب اسلامی تأسیس شد. پژوهشکده انقلاب و تمدن اسلامی پیش از آنکه به دنبال بررسی تمدن اسلامی در تاریخ گذشته باشد به چشم‌اندازهای آینده تمدن اسلامی با تکیه بر آرمان‌های انقلاب اسلامی توجه داشته و بررسی ظرفیتهای تمدن اسلامی و همچنین دستاوردهای انقلاب اسلامی و ظرفیتهای تمدن‌ساز فرهنگ اسلامی سراوحه ی برنامه ها و اهداف اساسی خود قرارا داده است. با گسترش فعالیت‌های پژوهشی؛ این پژوهشکده موفق شد یک دوره دانشجوی دکتری در رشته انقلاب و تمدن اسلامی پذیرش کند.
در سال ۱۳۹۱ با توجه به مصوب نبودن برخی از گروهها و پژوهشکده‌های پژوهشگاه، یک گروه تخصصی از سوی هیأت امنا مأمور شد تا ساختار داخلی پژوهشگاه را به صورت تخصصی طراحی کند. با تصمیم این گروه پژوهشکده علوم سیاسی با پژوهشکده انقلاب و تمدن اسلامی ادغام شد و پس از تصویب نهایی توسط شورای گسترش و ابلاغ آن، ریاست وقت پژوهشگاه در سال ۱۳۹۲؛ جناب آقای دکتر نجفی را به ریاست پژوهشکده جدید با عنوان «اندیشه سیاسی، انقلاب و تمدن اسلامی» منصوب نمودند.
این پژوهشکده هم اکنون در رشته دکترای علوم سیاسی با گرایش اندیشه سیاسی دارای دانشجوی در حال تحصیل و تدوین رساله بوده و همچنین با همت اساتید صاحب نظر، در زمینه‌های مختلف از جمله اندیشه سیاسی اسلام و ایران و غرب رساله‌های دوره دکتری را راهنمایی می‌نماید که از بابت سنت فکری و استقلال علمی حائز اهمیت است.