بهار سعید

بهار سعید متولد ۱۳۳۲ شهر کابل، دورهٔ لیسانس را در رشتهٔ ژورنالیزم دانشگاه کابل و فوق لیسانس را در رشتهٔ ادبیات فارسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به پایان برد.

بهار سعید از ایام نوجوانی به سرودن شعر آغاز کرد. او در سرده‌هایش احساسات لطیف زنانه را بازتاب داده و بر آزادی و رهایی زنان شرق از دایرهٔ نضیقات تاکید ورزیده است. گزینهٔ اشعار وی به نام “شگوفهٔ بهار” با مقدمهٔ داکتر شهیر ( کلیفورنیا ۱۳۷۶ش) به چاپ رسید. بهار سعید در پهلوی سرودن شعر، به هنر سینما، داستان و فلم‌نامه نویسی ‌علاقه‌مندی دارد. یکی از اشعاری بیشتر موجب معرفی این شاعر گردید شعر (بی‌تو) بود.

دربارهٔ آن در کتاب “ گفتار ادبی” نوشتهٔ دکتر محمود افشار نویسندهٔ ایرانی ذکر شده است. در اشعارش مضمون عاشقانه وفرت زیاد دارد. بهار سعید سال‌های زیادی را در امریکا به سر می‌برد و رویداد‌های دونیم دههٔ اخیر کشور را که بسیار رقت بار بوده از نزدیک درک نکرده است، با آن‌هم در برخی از سروده‌هایش نشانه هایی را می‌توان یافت . 

شعر دیگر به نام ( آرزو) در ۱۳۶۵ش در لاس انجلس امریکا انتشار گردیده و در آن به یاد وطن داغدیده‌اش سروده است. در حقیقت شعر بهار هم از رهگذر مضمون دلکش و عالی است و هم از کاربرد آرایه‌ها و تصاویر پر لطف و نیز پرداخت زبان در اوج قرار دارد. او در واقع یکی از برازنده‌ترین تصویرگران احساس زنانه در شعر امروز زبان دری است. بهار در قالب‌های مختلف شعر سروده است مانند: عزل، مثنوی، دوبیتی، مخمس و اشعاری در اوزان نیمایی.