معرفی جشنواره

سال 1300 هجری شمسی نقطۀ عطفی در تاریخ ادبیات معاصر فارسی است. محمدعلی جمال‌زاده با مجموعۀ داستان کوتاه یکی بود و یکی نبود، نیما یوشیج با شعر افسانه، حسن مقدم با نمایشنامه جعفرخان از فرنگ برگشته و مرتضی مشفق کاظمی با رمان طهران مخوف، بدون شک، آغازگر قطعی این ژانرهای نوپدید نبودند و پیش از ایشان نیز آثاری از نویسندگان برجستۀ دیگر در این ژانرها خلق شده بود، اما نام این بزرگان به طور نمادین به عنوان معماران بنای جدید ادبیات فارسی در آغاز قرن چهاردهم خورشیدی ثبت شده است.

بی‌تردید، ظهور همزمانِ ژانرهای جدید ادبی، رخدادی یکباره و ناگهانی نبود. تحولاتی که سرآمد آن را می‌توان «انقلاب مشروطه» (1285) دانست، بیش از آن که در عرصۀ سیاست تأثیرگذار باشد، بیان‌گر تحولات عمیق اجتماعی و فرهنگی بود که پیشتازان آن، نویسندگان روشنفکری بودند که با دستمایه قرار دادن ادبیات، راهی نو و فصلی جدید در تاریخ ادبیاتِ کهن‌سالِ فارسی گشودند تا نفسی تازه کند و هم‌عیار رویدادهایی شود که ایرانیانِ قرن جدید به تدریج آن را تجربه می‌کردند.

بر این اساس، شایسته است در صد سالگی ادبیات معاصر فارسی، برگ‌های این دفتر متأملانه بازنگری شود و نام‌آوران آن، آثار ماندگارشان و جریان‌هایی که آفریدند، با خوانشی امروزین مورد توجه قرار گیرد.

بر این اساس، مدیریت همکاری‌های علمی بین‌المللی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، هم‌زمان با صدسالگی ادبیات معاصر فارسی در صدد است با حضور ایرانیان داخل و خارج از کشور و ایران‌شناسان غیر ایرانی، در سال جاری جشنواره‌ای بین المللی برگزار نماید.