یدالله رویایی

یدالله رؤیایی(1311؛ جعفرآباد دامغان) شاعر با نام شعری "«رؤیا»، منتقد.

رؤیایی سالها در سمت مدیر کل حسابداری در وزارت دارایی و سازمان رادیو و تلوزیون ملی ایران خدمت کرد. در طی زندگی خود چند بار به خاطر فعالیت‌های سیاسی به زندان افتاد و بالاخره در سال 1358 به فرانسه مهاجرت کرد. در سال 2002 مفتخر به دریافت عنوان شوالیه در نظام هنر و ادب از جمهوری فرانسه شد. او از حدود نیمه دوم دهه 1330 قدم به دنیای مطبوعات گذاشت و در مجلات مهمی چون کتاب هفته به عنوان مسئول بخش شعر کار کرد. در اشعارش توجه خاص به فرم و دغدغه‌ای مداوم برای ارائه تکنیک به چشم می‌خورد. وی شاخص‌ترین چهره شاخه شعر حجم است و با صدور بیانیه‌ای از سوی خودش به کار پرداخت اما تب و تاب آن خیلی زود فروکش کرد.
جریان شعر "حجم" در مقایسه با جریان شعر "سنت‌گرا" شعری بود سنت گریز یا سنت ستیز و در مقایسه با جریان شعر نیمایی یا شعر نو، مدرن می‌نمود چنان که شعر نیمایی پیش از خود را نیز کهنه می‌انگاشت. این حرکت، حرکتی بود عصیانی و افراطی که تغییر و تخریب تمام شالوده‌های صوری و ساختاری و معنایی شعر سنتی و حتی شعر نیمایی پیش از خود را وجهه همت خویش قرار داده بود.

ویژگی‌های شعر حجم گرا:

۱. کشف روابط و مناسبات جدید و تجریدی میان اشیا و ایجاد تصاویر سوررئالیستی

۲. گریز از وزن و قافیه و گرایش به زبان نثر

۳. آشنایی زدایی با هنجارگریزی نحوی

۴. تعهد گریزی و فردگرایی و بی توجهی به عنصر اندیشه، معنی و محتوا و گرایش به خیال، زبان و شکل بیان.

دفترهای شعر: بر جاده‌های تهی(1340)، دریایی‌ها(1344)، دلتنگی‌ها(1346)، از دوستت دارم(1347)، لب ریخته‌ها(1369پاریس، شیراز137) هفتاد سنگ قبر(1377کلن، گرگان1379)، من گذشته: امضا(1382) و چند دفتر دیگر.
گفتگوها: از سکوی سرخ(1357)، عبارت از چیست(1386، جلد دوم سکوی سرخ).
مجموعه مقالات: هلاک عقل به وقت اندیشیدن(1357). آثاری نیز درباره نظریه فرم شعر و نقد ادبی دارد.

منبع: فرهنگ ادبیات معاصر فارسی، "شعر موج نو و شعر حجم گرای معاصر فارسی" نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز