مهرداد اوستا
مهرداد اوستا(1308_1370) با نام اصلی محمدعلی رحمانی یا محمدرضا رحمانی‌یار احمدی، شاعر متخلص به اوستا.
او یکی از چهره‌های شاخص در میان سنتی‌پردازان معاصر بود؛ با وجود استفاده فراوان از زبان و مبانی استتیک قدما، باز هم شعرش خواندنی است؛ بسیاری از غزل‌های زیبای اوستا نه تصویر تازه‌ای دارند، نه زبان نوی و نه حوزه عاطفی جدیدی. اکثر قریب به اتفاق مفردات اشعارش از گنجینه ادب کلاسیک اقتباس شده اما ترکیب آن مفردات و چینش آنها غیر تکراری است. مضامین اشعارش متنوع است و غزل.های او اگرچه وحدت تصویری ندارند اما وحدت عاطفی دارند و از این جهت به بوطیقای عراقی نزدیک است.
اوستا در قصیده نیز غزل می‌سراید ؛ وزن‌ها و برخی واژگان توفنده را از سبک خراسانی می‌گیرد و روح تغزلی در آنها می‌دمد تا جایی که نتیجه کارش نه قصیده بلکه غزل‌های طولانی است. تمام سعی او این است که میان قصیده خراسانی با غزل عراقی از یک سو و احساسات و منویات یک شاعر قرن بیستمی از سوی دیگر ارتباط و پیوند برقرار کند. اوستا مدتی با رادیو همکاری داشت و از گویندگان برنامه «مرزهای دانش» بود. در 1362 ریاست «شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» را بر عهده گرفت. در 1367 از سوی مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس چهره برگزیده بخش شعر شناخته و در نخستین «جشنواره بین المللی شعر فجر» در بخش شعر امام و انقلاب برگزیده شد.
دفترهای شعر: از کاروان رفته(1339)،شراب خانگی ترس محتسب خورده(1351)، امام، حماسه ای دیگر(1359)، راما(1370، مجموعه اشعارش).
منظومه: حماسه آرش(1344)
مجموعه داستان‌ها: پالیزبان({1342)، از امروز تا هرگز(1345) و چند اثر دیگر.
منابع: چشم انداز شعر معاصر ایران و فرهنگ ادبیات معاصر فارسی
سروش