حمیرا قادری

حمیرا قادری متولد (1358) یکی از داستان نویسان معاصر افغانستان است. وی از سال ۱۳۷۱ به داستان‌نویسی روی آورد. در دورهٔ تسلط طالبان داستانی از وی در اولین جلسهٔ نقد و بررسی داستان در هرات خوانده شد و مورد نقد و بررسی قرار گرفت. حمیرا قادری همسر اول فرامرز تمنا یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری افغانستان در سال ۱۳۹۸ بود. این دو در سال ۱۳۸۷ با هم ازدواج کرده بودند.

وی دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی گرفت؛  پایان‌نامه خویش را با عنوان «نقد و بررسی روند داستان‌نویسی در هرات» از سال ۱۲۹۸ تا ۱۳۸۰ و در تاریخ ۱۹ خرداد ۱۳۸۶ به راهنمایی سیروس شمیسا در دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی دفاع نمود. داستان‌های حمیرا قادری در نشریاتی چون روزنامه اتفاق اسلام، اورنگ هشتم، هفت قلم، هزار و یک شب و مجله هری چاپ شده‌است. از وی دو داستان در کتاب زیر گنبد کبود که مجموعه‌ای از آثار داستان نویسان معاصر هرات است چاپ شده‌است. همچنین از او یک مجموعه داستان کوتاه به نام گوشواره انیس و همچنین یک اثر پژوهشی به نام بررسی روند داستان‌نویسی در افغانستان توسط انتشارات روزگار در سال ۱۳۸۷ منتشر شد. حمیرا قادری هم‌اینک دبیر انجمن هنرمندان و فرهنگیان افغان است. البته باید اضافه نمود که با انتشار کتاب «نقره دختر دریای کابل» در سال ۱۳۸۸ به شهرت رسید. او نویسندۀ ‌کتاب‌های: نقره‌ دختر دریای ‌کابل، اقلیما، نقش شکار آهو است. آخرین اثر حمیرا داستان "رقص در مسجد" است که به زبان انگلیسی نوشته شده که روایت زندگی خود نویسنده است، روایت پر فراز و نشیب زندگی وی. این کتاب از طرف یکی از معتبرترین انتشارات آمریکا، هارپرکولینز در نیویارک چاپ و رونمایی شد که در نشرات ادبی، مجلات نامور و روزنامه‌های مشهور امریکایی مورد استقبال قرار گرفته است. نیویارک تایمز «رقص در مسجد»  را در صدر کتاب‌هایی  قرار داده که برای ادب دوستان توصیه می شود. این مجله کتاب «رقص در مسجد» را در ستونی از این مجله به معرفی گرفته و در این ستون بخشی از فصل اول این کتاب گنجانده شده و در صفحه دیگر این نشریه، نقدی بر آن داشته است.
مجله مردم یکی از پر تیتراژترین مجلات امریکا آن را کتاب هفته معرفی کرد و « یو اس ا تودی» آن را در ردیف چهارم بعد از کتاب خاطرات باراک اوباما رئیس جمهور سابق امریکا به عنوان یکی از پنج کتاب برگزیده که نباید از خواندنش غافل شد، معرفی کرد.
نشریه بوک پیج آن را «خاطره‌های حیرت برانگیز» قلمداد کرده و اثر این خانم افغانستانی را از جمله هفت کتابی برشمرده که خواندنش برای همگان حتمی است. وی در آثارش به دنبال تصویر جامعه خود است به خصوص تصویر زنان سرزمینش که در دهه‌های جنگ مورد شکنجه قرار گرفته اند، وی دردها، ترس‌ها و امیدهای آنان را که از چشم مردان پنهان باقی مانده و یا به نوعی چشم‌پوشی به‌ آن‌ها صورت گرفته را روایت می‌کند و یا به قول خودش "خودمان را مینویسم" را می‌نویسد تا باشد از تکرار و تولید زن سنتی خلاص شود.