عفیف باختری

عفیف باختری(۱۳۴۱ _ ۱۳۹۶ش) 
اسدالله یکی از روزنامه‌نگاران و شاعران فارسی زبان شناخته شده معاصر افغانستان بود. در نشریه‌ای محلی به نام «نشریه بیدار» مقاله می‌نوشت با ادبیات آشنا شد. وی پس از آن برای تحصیل در دانشگاه به کابل آمد و در رشته زراعت مشغول تحصیل شد و نخستین اشعار خود را در همان سال‌ها سرود. باختری پس از پایان تحصیلات و دوره سربازی دوباره به مزار شریف بازگشت.

او در بلخ در آغاز به عنوان آموزگار در اداره سواد آموزی، انجمن نویسندگان و اداره کل امور فرهنگی مشغول به کار شد. پس از آن در سال ۱۳۷۷ به عنوان سردبیر نشریه جهان نو آغاز به کار نمود و در ماهنامه «الف تا یا» به عنوان مدیر مسئول فعالیت کرد. در دهه ۷۰ خورشیدی او به جمع شاعران ولایت بلخ پیوست و آرام آرام در برنامه‌های رادیو و تلویزیون نیز حضور یافت. اشعار او که زبان شعر خاص خود را داشت از نظر محتوی بسیار عمیق بود، همچنین آشنایی او با دیگر هنرهای مدرن و اشعار عمیق و پر از کنایه به وضع موجود اما در عین حال  سرشار از امید باعث شد که او مورد توجه بسیاری از اهالی ادب و هنر قرار بگیرد و از او چهره مطرحی در این حوزه به نمایش بگذارد. اولین کتاب مجموعه اشعار باختری با نام سنگ و ستاره پس از سقوط طالبان و در سال ۱۳۸۲ به نشر رسید که مورد استقبال نسل جوان قرار گرفت. پس از آن چهار مجموعه کتاب دیگر نیز از او به نشر رسید. 
• سنگ و ستاره (۱۳۸۲)، آوازهای خاکستری (۱۳۸۳)، من با زبان دریا (۱۳۸۶)، با یک پیاله چای چطوری عزیز من؟ (۱۳۸۶)، صد غزل (۱۳۹۱). 
• جوایز و افتخارات باختری: عنوان بهترین شاعر ده سال پسین افغانستان در جشنواره شعر معاصر (۱۳۹۵).
• جایزه ویژه جشنواره بین‌المللی فجر در ایران.
• مدال عالی دولتی از طرف رئیس جمهوری افغانستان.
• تجلیل ویژه والی و فرهنگیان بلخ برای یک عمر از فعالیت ادبی.
در تاریخ ۸ ثور ۱۳۹۶ ایشان به علت بیماری چشم از جهان فروبست.