حیدر رقابی

حیدر رقابی(1310_1366) شاعر با نام شعری «هاله».

در جریان ملی شدن صنعت نفت اشعار پرشوری در دفاع از نهضت ملی سرود. شعرهای او بسیار ساده و روان و موزون است و معروف‌ترین شعرش، «مرا ببوس» بود که با آواز حسن گل نراقی و آهنگسازی مجید وفادار شهرت بسیار یافت و تا مدتها به یکی از افسران «حزب توده ایران» نسبت داده می‌شد. این آهنگ توسط خواننده‌های ایرانی دیگر و خواننده‌های اروپایی بازخوانی شد و همین امر موجب شهرت آهنگساز، تصنیف ساز و خواننده ایرانی در آن زمان گردید. دکتر ایرج صراف نقل می‌کند که علت سرودن این تصنیف را از رقابی جویا شده است و او پاسخ داده: پس از کودتای 1332، مبارزه‌های مردم به صورت گروه‌های کوچک و در گوشه و کنار انجام می‌گرفت؛ عده‌ای از جوان‌ها به ارتفاعات تهران می‌رفتند و با افروختن آتش که نشانه و رمز حضورشان بود، با دیگران آشنا می‌شدند؛ البته دستگاه‌های امنیتی به شدت مراقب بودند و به همین سبب هر تجمعی می‌توانست حادثه آفرین باشد و هر حادثه‌ای می‌توانست علت آخرین ملاقات باشد و رفتن به وعده گاه، وداعی سخت و سنگین را در پی داشته باشد. در چنین فضایی شاعر این گونه سروده:
مرا ببوس، مرا ببوس
برای آخرین بار 
تو را خدا نگهدار که می روم به سوی سرنوشت
بهار ما گذشته / گذشته ها گذشته/ منم به جست و جوی سرنوشت
 
منابع: «باز هم از ترانه مرا ببوس؛ شرح احوال حیدر رقابی و حسن گل نراقی» مجله حافظ، فرهنگ ادبیات فارسی معاصر