ایرج جنتی عطایی
ایرج جنتی عطایی(1325)، ترانه‌سرا، شاعر، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس.
او لیسانس تئاتر و دکتری جامعه‌شناسی هنر دارد. او یکی از بنیان‌گذاران «گروه تئاتر مزدک» بود اما عمده فعالیت و شهرتش مرهون ترانه‌های ماندگاری است که نوشت و نام خود را در ردیف برجسته‌ترین ترانه‌سرایان تاریخ ترانه ایران و پیشگامان ترانه نوین ثبت کرد. او از ابتدای دهه 1360 به انگلستان مهاجرت کرد و پس از آن علاوه بر ترانه‌سرایی، کار تئاتر را جدی‌تر گرفت و در شمار نمایشنامه‌نویسان مطرح و شناخته شده‌ای در آمد که نمایش‌هایش در کشورهای مختلف به زبان‌های فارسی و انگلیسی به روی صحنه رفته و مورد تحسین منتقدان بین‌المللی قرار گرفته است. جنتی در 1351 به سبب ارزش‌های هنری و اجتماعی ترانه‌هایش برنده «جایزه فروغ فرخزاد» شده بود اما از دریافت آن امتناع کرد.
دفترهای شعر: و آنگاه ای فرشته(1349)، آواز در زنجیر(1985=1364لندن)
نمایشنامه‌ها: نمایشنامه‌هایی برای مدارس(به سفارش آموزش و پرورش، 1336)، سوگنامه برای تو(1357)، شکستن و رستن(1358)، زخم‌های ما(1983=1362 لندن)،فاخته دهان دوخته(1986=1365 لندن)، پرومته در اوین(1986=1364)، رستمی دیگر، اسفندیاری دیگر(1992=1371 پاریس)، پروانه‌ای در مشت(1995=1374 لس آنجلس)
پژوهش‌ها: نیما زندگی و آثار او(1334)،زندگانی و آثار صادق هدایت(1358)
یغما گلرویی مجموعه مرا به خانه‌ام ببر، مشتمل بر گفتگو و گزینه ترانه‌ها و نقد و نظر را درباره او در سال 1384 منتشر کرد.
منابع: فرهنگ ادبیات فارسی معاصر، «چراغی به روشنایی/سیری در نمایش نامه‌های کودک و نوجوان دهه 30» کتاب ماه کودک و نوجوان
سروش