محمد زهری

محمد زهری(1305_1373)، شاعر. زهری در ابتدا به همکاری با مجله توفیق پراخت. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران در مجله فردوسی شروع به کار کرد. او در طول دوران زندگی‌اش به عنوان دبیر ادبیات فارسی، کارمند سازمان برنامه و بودجه، مدیر مطبوعاتی وزارت فرهنگ، کتابدار کتابخانه ملی و سپس معاون این کتابخانه و پژوهشگر فرهنگستان علم و هنر ایران به کار پرداخت. در دفتر اولش جزیره، گرایشی عارفانه داشت که در دفتر دوم جای خود را به خیام‌گرایی داد و غلظت یاس و تیره بینی در اشعارش پررنگتر شد.

پس از این زهری در دفترهای بعدی‌اش به انسان مدرن و معضلات زندگی ماشینی و شهری می‌پردازد. به نظر می‌رسد او کلید مشکلات انسان مدرن را در عرفان می‌بیند؛ زهری درصدد بوده تا بین سنت و مدرنیسم پلی بزند اما در عمل چندان موفق نبوده است.  او خصوصیات زمان خود را درک می‌کرد و احساس و دیدش با فکری پخته و پرتجربه درآمیخته بود. شاید هم از این رو بود که از همان ابتدا و پس از انتشار نخستین دفتر شعرش، وجهه‌ای کسب کرد و مورد توجه قرار گرفت. از لحاظ مضمون اگرچه تغزل از جنبه‌های قوی و مسلط شعر اوست، رفته رفته مسائل اجتماعی و احساس مسئولیت انسانی در آثارش محسوس‌تر گردید.
دفترهای شعر: جزیره(1334)، گلایه(1345)، شبنامه و قطره‌های باران(1347)، ... و تتمه(1348)، مشت در جیب(1351)،پیر ما گفت(1356).

منابع: چشم انداز شعر معاصر ایران و فرهنگ ادبیات فارسی معاصر