مهدی آذر یزدی

مهدی آذر یزدی یا مهدی آذر خرمشاهی(1300_1388) داستان‌نویس و شاعر.  

نوشتن و خواندن را از پدرش یاد گرفت و مدتی نیز درس عربی خواند. در حدود 1322 به تهران آمد و در چاپخانه علمی به کار پرداخت. شغل‌های بسیاری عوض کرد اما بیشترشان در ارتباط با چاپ و کتاب بودند و سالها در موسسه انتشارات امیرکبیر کار کرد. داستانهایش که برای اولین بار به زبانی ساده وشیوا برای کودکان نگاشته شده است بیشتر برگرفته از متون منظوم و منثور کهن و حاصل بسارخوانی و احاطه او بر ادبیات داستانی فارسی است.  در 1344 برای قصه‌های مثنوی برنده عنوان نویسنده بهترین کتاب سال از سوی «شورای کتاب کودک» شد. در سال 1345 همین عنوان را برای قصه‌های قرآن کسب کرد و جایزه یونسکو نیز برای کتاب قصه‌های سندباد و قابوسنامه نصیب او شد. در 1346 عنوان نویسنده بهترین کتاب سال بار دیگر از سوی «شورای کتاب کودک» برای بچه آدم (اقتباسی از حی بن یقظان) بدو تعلق گرفت و در 1348 برنده «جایزه سلطنتی بهترین کتاب سال» شد. 
داستان‌ها: قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب(1336 تا 1363؛ هشت جلد)، قصه‌های تازه از کتابهای کهن(1344 تا 1351؛ ده جلد)، شعر قند و عسل(1345)، قصه‌ها و متلها(1346)، هشت بهشت(1350)، مثنوی بچه خوب(1350)، اصل موضوع و چهارده حکایت دیگر(1351)، قصه‌های ساده برای نوآموزان(1363).

منبع: فرهنگ ادبیات فارسی معاصر