اکبر رادی
اکبر رادی(1318_1386) نمایشنامه‌نویس. رادی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسان ایرانی بود. درون‌مایه بیشتر نمایشنامه‌هایش زندگی روزمره مردم و گاه زندگی روشنفکران است و در آنها نه حادثه و ماجراهای پیچیده، بلکه عمدتا گفتگوها که با دقت و وسواس پرداخته شده است، نقش اصلی را ایفا می‌کنند. زبان او سالم و صیقل خورده و متناسب با موضوع و شخصیت است.
رادی در سال 1335 تحت تاثیر صادق هدایت، نخستین داستانش را در روزنامه کیهان چاپ کرد که برنده جایزه اول مسابقه داستان‌نویسی مجله اطلاعات جوانان شد. در 1341 به گروه طرفه (گروه نوگرایی که علاوه بر انتشار جنگی به همین نام، موسسه‌ای نیز برای انتشار کتاب‌های خود تاسیس کردند) پیوست. از 1346 اجرای جدی نمایشنامه‌هایش در تلوزیون و تئاترها آغاز شد. از 1355 به تدریس نمایشنامه‌نویسی در انستیتو مربیان امور هنری پرداخت و در 1366 تدریس همین رشته را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد. او با اینکه از سال 1373 بازنشسته شده بود اما تدریس را ادامه داد. در سال 1379 به مناسبت روز ملی تئاتر و همچنین مراسم نکو داشت فرهیختگان ایران زمین از او تجلیل به عمل آمد. در سال 1385 دانشگاه تهران جایزه‌ای به نام او بنیان گذاشت که در «جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی» اهدا می‌گردد.
نمایشنامه‌ها: روزنه آبی(1341)، افول(1343)، از پشت شیشه‌ها(1346)، ارثیه ایرانی(1347)، صیادان(1348)، مرگ در پاییز(1349)، لبخند باشکوه آقای گیل(1352)، در مه بخوان(1354)، هاملت با سالاد فصل(1357)، منجی در صبح نمناک(1365)، آهسته با گل سرخ(1368)، پلکان(1368)، آمیز قلمدون(1377)، شب روی سنگفرش خیس(1378)، باغ شب نمای ما(1378)، تانگوی تخم مرغ داغ(1381)، خانمچه و مهتابی(1382)، ملودی شهر بارانی(1382، برنده جایزه کانون ملی منتقدان تئاتر)، شب به خیر جناب کنت و کاکتوس(1383)، پایین، گذر سقاخانه(1384)، آهنگ‌های شکلاتی(1388)، مجموعه نمایشنامه‌ها یکجا با عنوان روی صحنه آبی(جلد اول تا سوم:1383؛ جلد چهارم:1384)
مجموعه داستان جاده(1349)؛ مجموعه مقالات؛ گفتگو و نامه
منبع: فرهنگ ادبیات معاصر فارسی
سروش