مجله یغما

مجله یغما ماهنامه ادبی، تاریخی، پژوهشی و انتقادی که به مدیریت و سردبیری حبیب یغمایی(1277_1363)، در فروردین 1327 در تهران تاسیس شد و مدت سی و یک سال به طور مرتب، هر ماه یک شماره، انتشار یافت. آخرین شماره مجله در  اسفند 1357 چاپ شد. یغمایی در سرمقاله نخستین شماره مجله هدف از انتشار آن را نشر و شناساندن و بازگفتن و بازنوشتن آثار و گفتار بزرگان و هنرمندان ایران زمین خواند و تصریح کرد که از درج مقاله‌های سودمند ابا نخواهد کرد، ولو آنکه نویسنده‌اش به مشرب‌های گوناگون ادبی و سیاسی و اجتماعی تعلق داشته باشد.
هدف اصلی انتشار افکار جدی و اصولی است که در نهایت جامعه ایران از آن بهره مند شود. به علاوه آثار گویندگان امروز را نیز با احتیاط بررسی و منتشر خواهد کرد و ضمنا در هر شماره به درج مختصر حوادث ایران و جهان نیز خواهد پرداخت و فهرست وار متذکر آنها خواهد شد. یغما در طول انتشار خود همکاران برجسته و دانشمندی چون محمدعلی فروغی، سیدحسن تقی‌زاده، مجتبی مینوی، محمد معین، جلال الدین همایی، بدیع الزمان فروزانفر، قزوینی، دهخدا، پرداوود و در سال‌های بعد ایرج افشار، غلامحسین یوسفی، سید جعفر شهیدی، محمدعلی اسلامی ندوشن، باستانیپاریزی و محققان دیگر داشت. مندرجات مجله علاوه بر مطالب تاریخی و ادبی شامل خاطرات رجال سیاست و ادب، برخی مقالات سیاسی و اجتماعی، سروده‌های شاعران سنت گرای معاصر و ضمیمه مجله می شد. 

نقل با تصرف از دانشنامه زبان و ادب فارسی