احسان طبری

احسان طبری(1295-1368)، متفکر، شاعر، نویسنده با نام‌های مستعار «طباطبا»، «ا. استوار»، «ا.سپهر»، «ا. کوشیار» و جز اینها. نویسندگانی چون طبری شعارهای حزبی را در قالب افسانه‌هایی تمثیلی بیان می‌کنند و هنری تبلیغی می‌آفرینند که منافع روزمره را مدنظر دارد و ملاحظات ادبی را فدای ملاحظات سیاسی می‌کند. «افسانه» شکل اولیه کاربرد ایدئولوژی در ادبیات مرامی این دوره است. #طبری در پیروی از دستورالعمل‌های حزبی داستان‌هایی سفارشی می‌نوشت و باورهای حزبی را از راه تمثیل در داستان‌ها بیان می‌کرد. نخستین داستان تمثیلی‌اش به نام «خدایان از بند رسته» به صورت پاورقی نشریه مردم ضد فاشیست(1321) به چاپ رسید و در سال  1330 جداگانه منتشر شد.
در دهه سی پس از تجربه کودتا و گریز از ایران، به تجریدهای فلسفی روی آورد؛ او به این نتیجه رسیده بود که زندگی آدمی آمیخته‌ای از روشنایی و تیرگی است و دیگر مثل افسانه‌های سال‌های 1320 معتقد نبود که روشنایی به سادگی جهان گستر می ‌شود. نثر کهنه نمای طبری مورد تقلید افسانه‌ای نویسان و اسطوره‌ای نویسانی چون نادر ابراهیم و تقی مدرسی و دیگران بوده است.از دیگر فعالیت‌های طبری انتشار روزنامه مردم همراه جلال آل احمد است.
رمان‌ها:در دوزخ(1327)، رویای چینی(1327)، خدایان از بند رسته(1331)، فرهاد چهارم(356)، خانواده برومند(1358)، سفر جادو(1358)، پنجابه(1360). از طبری مجموعه‌های داستانی، دفترهای شعر، نمایشنامه، قطعه ادبی، مجموعه مقالات، گفتگو و چند اثر دیگر در زمینه سیاسی یا فلسفی یا اجتماعی به چاپ رسیده است.