فریدون توللی

فریدون توللی(1298-1364) شاعر، فعال سیاسی و باستان شناس.  توللی از چهره های شاخص جریان شعر نیمه سنتی است. او در دو حوزه نظریه پردازی و شاعری فعالیت می کرد و غالبا نقد و نظراتش را در مقدمه دفترهای شعری اش بیان می کرد.
دوره های شاعری توللی را می توان به سه دوره تقسیم کرد. توللی اول را در هیئت یک سنتی پرداز و در التفاصیل(_1324) می بینیم؛ اثری به شعر و نثر در قالب های سنتی با مضامین سیاسی و اجتماعی و در بافت طنزی.
توللی دوم از مجموعه رها(1329) آغاز شده و تا  نافه ادامه پیدا می کند و درخشانترین دوره شاعری او نیز همین مرحله است. رها با شعرهای سنتی آغاز می شود اما کم کم شعرهای نیمه سنتی اش بیشتر می شود. در مجموعه نافه(1339) زبان شاعر هموارتر و پخته تر شده و به کمال نسبی خود نزدیک می شود.
توللی سوم که از دفتر پویه(1345) آغاز شده و تا بازگشت(1369) ادامه پیدا می کند، شاعری را نشان می دهد که از روزهای اوج خود فاصله گرفته و به تکرار خویشتن و سرودن اشعار ملال آور مشغول است. در این دوره از  سر عجز به قالب های سنتی روی می آورد و از محیط نوگرایی دور می شود، تکرار مضامین گذشتگان با مضامین اروتیک از دیگر ایراداتی است که به سروده های این دوره وارد است.

با این حال او را بنیادگذار شعر نو تغزلی و رواج دهنده چهارپاره می شناسند و جایگاهی رفیع در طنز معاصر برای او قائلند. سایر دفترها: کاروان(1331)، کابوس(386)

نقل با تصرف از چشم انداز شعر معاصر ایران