صادق چوبک

صادق چوبک(1295-1377) محمد صادق چوبین، داستان نویس و مترجم. نگاه بی طرفانه و بی ترحم چوبک به فساد و زشتی، برای خوانندگان ایرانی که از نگرش احساساتی و مواعظ اخلاقی نویسندگان مختلف خسته شده بودند، از عوامل مهم شهرت چوبک است.در جهان داستانی او جایی برای عشق و شفقت نیست و هیچ کس به دیگری اعتماد ندارد. آنچه چوبک را در ترسیم تصاویری عینی از جنبه های مختلف پلشتی و پستی زندگی آدم های آثارش موفق می کند، بینش ناتورالیستی اوست. با این حال توصیف های درخشان، اجتناب از اعمال نظرهای سیاسی رایج، احاطه به فرهنگ و زبان عامیانه و شیوه کتابت آن و بالاخره جسارت در بیان درونی ترین افکار و احساسات انسانی آثار وی را در زمره غنی ترین و قوی ترین داستان های فارسی قرار می دهد.
زبان و سبک خاص او تا حدودی ملهم از صادق هدایت اما دقیق تر از آن است. پویایی و تحرک و سرعت این زبان متناسب با آهنگ قصه تغییر می کند و این از ویژگی های سبک اوست؛ سبکی که با او به اوج رسید و با او از میان رفت.
رمان ها: تنگسیر(1342)، سنگ صبور(1345)؛ مجموعه داستان ها: خیمه شب بازی(1324)، انتری که لوطیش مرده بود(1328)، روز اول قبر(1344)، چراغ آخر(1344) و چند اثر ترجمه. 

نقل با تصرف از صد سال داستان نویسی ایران و فرهنگ ادبیات فارسی معاصر