مجله پیام نو(نوین)

مجله پیام نو(نوین)، سال انتشار1323-1357، وابسته به انجمن روابط فرهنگی ایران با اتحاد جماهیر شوروی.
این مجله ابتدا به صورت ماهنامه از 1323 تا 1333 با عنوان پیام نو و به صورت سیاه و سفید با جلد رنگی منتشر می شد. پس از یک وقفه تقریبا چهار ساله بار دیگر از مهر 1327 تا فروردین1358، با نام پیام نوین به چاپ رسید. اولین شماره مجله به مدیریت سعید نفیسی منتشر شد، که از شماره سوم دوره پنجم جای خود را به بزرگ علوی داد. هیئت تحریریه فاطمه سیاح، عیسی بهنام، پرویز خانلری، ذبیح الله صفا، عبدالحسین نوشین و صادق هدایت بودند که از شماره هفتم به بعد کریم کشاورز و بزرگ علوی نیز به آنها اضافه شدند. پیام نو خود را ناشر افکار و مرام انجمن روابط فرهنگی ایران با اتحاد جماهیر شوروی معرفی می کند و تصریح و تاکید دارد که انجمن در جهت حفظ و تحکیم اشتراکات معنوی بسیار میان دو ملت، این مجله را منتشر خواهد کرد.
پیام نو، مقالات مفصلی درباره زندگی و آثار برخی از اندیشمنددان و هنرمندان ایرانی حال و گذشته در برداشت؛ همچنین با درج مقالات متعددی درباره نویسندگان وموسیقی دانان و نقاشان معروف شوروی به معرفی هنر فرهنگ و ادبیات آن کشور همت گماشت. پیام نو خود را مجله ای فرهنگی و به دور از سیاست معرفی می کرد، اما این مسئله تنها درباره سیاست داخلی ایران صدق می کرد؛ در حالی که به شدت به اتحاد جماهیر شوروی گرایش داشت و به تعریف و تمجید از سیاست ها و فعالیت های حکومت کمونیستی شوروی می پرداخت. انتشارپیام نو با جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط نیروهای شوروی همزمان بود و مجله می توانست با طرح فرهنگ و ادبیات شوروی و بزرگنمایی آن در تلطیف اذهان عمومی نسبت به حضور نیروهای ارتش سرخ در خاک ایران موثر باشد. 
انتشار پیام نو در پی تیرگی روابط دو کشور همزمان با سرکوب شدید حزب توده پس از کودتای 28 مرداد 1332، در اسفند 1333 متوقف شد اما در پی سفر محمدرضا پهلوی به شوروی بار دیگر فعالیت خود را در 1337 با نام پیام نوین به مدیریت روح الله خالقی و صاحب امتیازی مهدی بیانی از سر گرفت. پیام نو تا 1358 با وجود وقفه های متعدد به کار خود ادامه داد، این مجله نه تنها در ایران بلکه در جمهوری های شوروی به ویژه در میان فارسی زبانان و در جو اختناق آن زمان به عنوان دریچه ای برای ارتباط با فرهنگ قدیم خود، تاثیر عمیقی برجای گذاشت.