محمدتقی بهار

محمدتقی بهار(1265-1330) شاعر، روزنامه نگار، نماینده مجلس، وزیر، استاد دانشگاه، عضو فرهنگستان ایران. مهم ترین اثر بهار دیوان اشعار اوست که به اعتباری کارنامه زندگی او هم هست و در سال 1311 چاپ شد اما نه در آن سال و نه در زمان حیاتش اجازه انتشار نیافت.
در میان آثار تحقیقی او نیز سبک شناسی یا تاریخ تطور نثر فارسی ممتاز است که در سال 1321 منتشر شده است. بهار به این مبحث از علوم ادبی در زبان فارسی، استقلال و هویت بخشید. بهار بخشی از سبک شناسی شعر را نیز نوشته بود اما به سبب شدت گرفتن بیماری از ادامه آن باز ماند اما تقریرات درسی او با عنوان تاریخ تطور شعر فارسی(1344) به چاپ رسید.
بهار در زمینه تصحیح، تالیف و ترجه آثار بسیاری داشت که برخی از آنها عبارتند از: منظومه چهار خطابه(1305)، اندرزهای آذرباد ماراسفندان(1312 ترجمه منظوم از پهلوی)، یادگرا زریران (ترجمه منظوم از پهلوی 1312)، گلشن صبای فتحعلی خان(تصحیح 1313)، تاریخ سیستان(تصحیح 1314)، رساله نفس ارسطو(تصحیح1316)، مجمل التواریخ و القصص(تصحیح و تحشیه1318)، تاریخ مختصر احزاب سیاسی(1322،1357) و ...