مهدی حمیدی شیرازی

مهدی حمیدی شیرازی(1293-1365)، شاعر و استاد دانشگاه.

 او از سنگرداران شعر کلاسیک بود، از سال 1310 به بعد به شهرت رسید و از 1320 به بعد در دانشکده معقول و منقول(الهیات) دانشگاه تهران مشغول به کار شد. در مجموع شخصیت شعری و ادبی حمیدی شیرازی را عاطفی، فرهیخته و مغرور و در نقد آثار دیگران مستقل، بی پروا و دشمن تراش توصیف کرده‌اند. «مرگ قو» یکی از پر شهرت‌ترین اشعار اوست. بخش عمده‌ای از اشعارش در دوره نخست شاعری‌اش، با عشق تعریف و معنا شده اند. او شاعر عشق است اما غزل سرا نیست و غزلش را در قصیده‌های محکم و با زبان مسعود‌سعد و ناصر خسرو و خاقانی می‌سراید و ترکیب‌بندی‌هایش را هم از آنان وام می‌گیرد.
دفترهای شعر: شکوفه‌ها(یا نغمه‌های جدید1317)، پس از یک سال(1319)، اشک معشوق (1320)، سال های سیاه(1325)، طلسم شکسته(1333)، زمزمه بهشت(1333)، ده فرمان(1344).