رمان زیبا

زیبا، رمانی اجتماعی نوشته محمد حجازی، مطیع الدوله (1279-1352) که در 1312 منتشر شده است. داستان به گزارش نویسنده، وقایع زندگی میرزا حسین را در اواخر دوره قاجار دربر می گیرد. طلبه جوانی به نام میرزا حسین راهی تهران می شود تا مدارج عالی را طی کند و با زن با نفوذ و بدکاره ای به نام زیبا آشنا می شود.
زیبا به میرزا حسین کمک می کند مدارج ترقی را طی کند و به جایی می رسد که برای نیل به مقام دست به هر کاری می زند. در رمان زیبا، رویدادها جریان عادی و طبیعی دارند و خواننده کمتر احساس می کند که شاهد ساخته و پرداخته ذهن نویسنده است. چهره های داستانی نماینده منش نوعی صنف خودند. وزیر،کارمند، قزاق، قداره بند، سیاستمدار و آزادی خواه همان گونه که در جامعه ایفای نقش می کنند مصور شده اند. نویسنده در این اثر زوال اخلاقی ناشی از شکست مشروطیت و حرص و آز افرادی چون میررزا حسین را نشان می دهد.حجازی در انتقاد از این احوال، گاه به لحن خطابی داستان های دوره مشروطه نزدیک می شود و می خواهد به زبان نصیحت هدایتگر جامعه باشد.