رضا کمال

رضا کمال معروف به شهرزاد و رضا شهرزاد(1277-1316ش) در روزنامه شفق سرخ با علی دشتی و در مجله وفا با نظام وفا و حبیب میکده همکاری داشت. در سال 1298 گروه «کمدی موزیکال» را ایجاد کرد و وارد فعالیت های تئاتری شد. آثارش از شاخص ترین و جدی ترین آثار نمایشی دوره خود بود و از قریحه چشمگیر او حکایت داشت. در نمایشنامه هایش زن پایگاه و منزلتی در خور دارد که تا آن زمان یا مطرح نمی شد یا کاملا در حاشیه و محو بود. همچنین در آثارش و نامی که برای خود برگزیده بود دلبستگی عمیقش به شهرزاد و هزار و یک شب جلب توجه می کند.

وی از نخستین کسانی بود که آثاری از ادبیات فرانسه را به فارسی برگرداند و همو بود که اسطوره پیگمالیون را وارد ادبیات فارسی کرد که بعدها دستمایه نادر نادرپور در سرودن یکی از بهترین اشعارش به نام «بت تراش» شد.

بسیاری از نمایشنامه‌هایش- از آن جمله زرتشت(1299)؛ پریچهر و پریزاد(1300)؛ عباسه خواهر امیر(1307)؛ مجسمه مرمر(1308)؛ عروس ساسانیان یا خسرو و شیرین (1310)؛ گلهای حرم(1310)؛ در سایه حرم یا شب در سرای امیر(1311)؛ و حرم خلیفه هارون‌الرشید یا عزیز و عزیزه(1311)- به رغم اجراهای موفق مستقلا به چاپ نرسیده‌اند. مجموعه‌ای از چهار نمایشنامه وی با عنوان نمایشنامه‌های تاریخی همراه با شرح حالش در 1388 منتشر شد.