اردوی مشترک معاونت فرهنگی - اجتماعی و پژوهشکدهٔ ادبیات
پژوهشکده ادبیات با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی، شنبه 4 بهمن‌ماه 1393، نشست مشترکی در مجموعه پارک پردیسان برگزار کرد تا ضمن استفاده از محیط طبیعی و بازدید از موزهها، تنوعی در نشست‌های مشترک صورت پذیرد.
یکی از بوستان‌های بزرگ و مشهور تهران، پارک جنگلی پردیسان است که در منطقه 2 شهرداری تهران قرار دارد. (این بوستان که در شمال غربی تهران واقع شده است از سمت شمال به بزرگراه همت و محله شهرک قدس، از شرق به بزرگراه شیخ فضل‌الله نوری، از غرب به مسیل رودخانه پونک (پارک نهج البلاغه) و از سمت جنوب به بزرگراه حکیم و محله بلوار مرزداران محدود میشود). بزرگراه یادگار امام در جهت شمالی / جنوبی، این بوستان را به دو بخش تقسیم می‌کند که بهوسیله دو پل به هم راه دارد. از امکانات این بوستان می‌توان به موزه تنوع زیستی، موزه آب، و باغ وحش اشاره کرد. در موزه تنوع زیستی، انواع حیوانات و حشرات تاکسیدرمی شده وجود دارد.
طبق برنامه از پیش تعیین شده، پس از حضور چند دقیقه‌ای در سالن سرو پارک پردیسان و نیم ساعت پیاده‌روی، بازدید از باغ وحش صورت گرفت و سپس همکاران، توسط مدیر پارک به محل موزهٔ آب راهنمایی شدند. پس از موزه آب، به موزه تنوع زیستی رفته و از آنجا نیز بازدید به عمل آمد. در انتهای این پیاده‌روی و بازدید از موزهها، نشست مشترک پژوهشکدهٔ ادبیات با معاونت فرهنگی و اجتماعی برگزار شد. خانم دکتر اشرف بروجردی، معاون فرهنگی و اجتماعی پژوهشکده در این نشست اظهار داشت : نیازمند تعامل بیشتر پژوهشکده‌ها با معاونت فرهنگی و اجتماعی هستیم ، اینجا برنامه‌هایی که می‌تواند زمینه این تعامل را فراهم کند، خدمت شما بیان خواهم کرد:
وی ابتدا به برنامه‌های مشترک گذشته اشاره کرده و گفت: ما اولین تعاملی که با پژوهشکدهٔ ادبیات داشتیم، برگزاری نقد ادبی، بعد از سفر برخی از دوستان به استان گلستان بود که منجر به عقد تفاهم‌نامه با دانشگاه‌های این استان شد. سپس با همکاری یکدیگر، نشست «بزرگداشت خانم سیمین بهبهانی» را برگزار کردیم . از جمله برنامه‌های دیگر، پخش فیلم مستندی از زندگی آقای مرادی کرمانی با حضور خود ایشان و خانم دکتر شریفی‌نسب و خانم دکتر حیاتی، فیلم مورد بحث و بررسی قرار گرفت و نحوه تعامل آقای مرادی کرمانی با قصه‌هایش ارزیابی شد.
دکتر بروجردی در ادامه گفت: ما در آینده در نظر داریم که کانون فیلم را راه‌اندازی کنیم تا افراد بتوانند در کنار کتاب، بعضی از فیلم‌هایی که می‌تواند اثرگذار باشد را دریافت و تماشا کنند.
وی با تاکید بر اینکه معاونت فرهنگی و اجتماعی، معاونتی جدید در مجموعه پژوهشگاه است، اظهار داشت: البته موضوع این معاونت، جدید نیست؛ یعنی موضوع فرهنگی و اجتماعی، دغدغهٔ همهٔ ماست و از ریز و درشت مسائل فکری و مسائل زندگی، الگوهای رفتاری و سبک زندگی، همه می‌تواند با حوزه فرهنگ مرتبط باشد و لذا میشود از نظرهای دوستان بهره برد تا کمک کنند بدانیم که چگونه می‌توانیم در فرهنگ سازی نقش داشته باشیم. فکر می‌کنم، پژوهشکدهٔ ادبیات به‌خوبی می‌تواند در تعمیم فرهنگی که به‌عنوان نمادهای جامعه ما شناخته شده است، نقش ایفا کند. ما باید تلاش و کوشش کنیم تا بتوانیم آن را به جامعه عرضه کنیم. حوزهٔ ادبیات هم حوزه‌ای فراگیر است که می‌تواند با تک‌تک واژهها و برنامه‌هایش کمکی برای فرهنگ‌سازی در جامعه باشد. به‌خصوص در حوزهٔ خرده فرهنگ‌ها، تنوع فرهنگی و تنوع قومی که ما در کشورمان داریم.
دکتر بروجردی با اشاره به مسئولیت‌های گذشتهٔ خود، خاطر نشان کرد: در آن دوره، ما به طور دقیق دنبال این بودیم که فرهنگ‌سازی را از طریق فیلم های کوتاه، مستند و داستانی انجام دهیم، فیلم‌های کوتاهی از خرده فرهنگ‌های جامعه داشته باشیم و آن‌ها را عرضه بکنیم. اتفاقاً این بحث در آن دوره خیلی موثر بود و استان‌های مختلف، اشتیاق زیادی نشان دادند تا بتوانند نمادهای محلی، قومی و منطقه‌ای خودشان را ارائه کنند.
در ادامه وی به فرهنگ غلط استفاده از واژه‌های غیر فارسی در محاوره‌های عمومی اشاره کرد و اظهار داشت: خود این امر، یک فرهنگ غلط است که در مقابل، پژوهشکدهٔ ادبیات می‌تواند کاربرد واژه‌های فارسی را گسترش دهد و به جامعه تفهیم شود که از واژه‌های اصیل فارسی استفاده شود وآن‌ها مبنای گویش محلی و ملی ما باشد و این‌طور نباشد که ما خودمان را در بند واژه‌هایی قرار دهیم که این واژهها با فرهنگ ما، بیگانه است.
در پایان، خانم دکتر بروجردی با اشاره به تصویب حقوق دانشجویی در شورای عالی انقلاب فرهنگی، خواستار آن شد که پژوهشکده ادبیات به‌عنوان یکی از پژوهشکده‌ها با دانشجویان مرتبط با خود مفاهمه داشته و این حقوق را به دانشجویان منتقل کند تا دانشجویان با حقوق خود آشنا شوند و بدانند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
وی در همین رابطه گفت: این منشور دو نکتهٔ شاخص دارد. یکی بحث کرامت انسانی و دیگری بحث قانون‌گرایی است. البته به مسئولیت‌های دانشگاه هم تاکید شده،که دانشگاه موظف است فضای با نشاطی را ایجاد کند. ولی شاخصه‌اش همین کرامت انسانی است. این منشور روی شش موضوع کار می‌کند . حقوق اساسی دانشجو، حقوق آموزشی و پژوهش دانشجو، حقوق صنفی و رفاهی، حقوق سیاسی، حقوق فرهنگی و اجتماعی و در نهایت حقوق انضباطی. اگر دوستان ملاحظه کنند، می‌بینند که در بعضی موارد، این همان رویه‌های قبلی است که شکل دیگری به خودش گرفته ولذا این باید نقد شود. به نظر من، اساتید و دانشجویان باید حساس شوند و آن را نقد کنند و ارائه بدهند. برای اینکه اگر قرار است دوباره دانشجویی ستاره‌دار داشته باشیم و دانشجویی داشته باشیم که نتواند حرفش را بزند، این با گذشته تفاوتی نمی‌کند. به چه علتی منشور تدوین شده است؟ در حالی که منشور باید جامع و کامل باشد. فکر می‌کنم اگر دوستان این موارد را برای دانشجو به بحث بگذارند، مفید خواهد بود.
در ادامه خانم دکتر زهرا پارساپور، مدیر پژوهشکدهٔ ادبیات، از همراهی همکاران در این نشست تشکر کرد و اظهار امیدواری کرد، در این فضای جدیدی که تجربه میشود، فضای روحی و فکری نوینی ایجاد شود. وی همچنین از همراهی و همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی برای برگزاری چنین برنامه‌هایی سپاسگزاری کرد.
خانم دکتر پارساپور در ادامه بیان کرد: از همان ابتدای مسئولیت خانم دکتر بروجردی، برای ما ارتباط با معاونت فرهنگی بسیار مهم بود، چرا که پیوند با معاونت فرهنگی، پیوند با فرهنگ و اجتماع است . در غیر این صورت کارهای ما در پژوهشکده محدود و خلاصه میشود.
وی ادامه داد، امیدوارم این برنامه، انگیزه‌ای برای سایر پژوهشکده‌ها نیز ایجاد کند. ما امیدواریم در برنامه‌های آتی، در این گونه پوشش فرهنگی و علمی فعالیت بیشتری داشته باشیم، ضمن اینکه باید فعالیت‌های تفریحی خارج از چارچوب رسمی هم داشته باشیم؛ چرا که باید بتوانیم رابطه‌ای دوستانه، صمیمانه و احساسی برقرار کنیم. آنچه کمک می‌کند تا پژوهشکده در برنامه‌های علمی خود هم پیش رود، همین صمیمیت است.
وی رفتن به اردو را یک توجه زیست محیطی هم دانست و تأکید کرد: باید از این به بعد آثار ادبی را هم با این دغدغه مطالعه کنیم. حتی اگر آثار افلاطون دوباره مطالعه شود، مشخص میشود این شخصیت که دغدغه‌های فکری ، فلسفی و ... دارد، در آن دوره توجه دارد که خدمت‌رسانی زمین به بشر دائمی نخواهد بود و یک جایی زمین صدایش در‌می‌آید. متأسفانه انسان خیلی دیر این صدا را شنید و در نیمهٔ اول قرن نوزدهم بود که نهضت‌های سبز به راه افتاد و در شاخه‌های مختلف علوم انسانی مطرح شد.
وی افزود: در همان دوره به‌عنوان یک علم بین‌رشته‌ای بین تاریخ و جغرافیا، معماری، فلسفه شکل گرفت و در ادبیات، دیرترین واکنش را انجام داد. در غرب هم، در اواخر قرن 20، به ادبیات محیط زیست توجه شد، ولی رشته بسیار جالبی است و این باعث میشود که نقدهای ما که همیشه انسان محور بود، الان یک مقدار بوم‌محور و جهان‌محور شود. بحث اخلاق زیست‌محیطی الان در جهان بیشتر از ایران شناخته شده است.
نظر شما :