خلاصه سخرانی؛«مرزشکنی در گفتمان روایی »

سخرانی «مرزشکنی در گفتمان روایی» در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.در این سخنرانی تخصصی که 25 نفر از علاقه مندان حضور داشتند،دکتر حسین صافی( عضو هیت علمی پژوهشکده زبان‌شناسی)به بررسی موضوع بررسی مرزبندی ها و انواع مرزشکنی‌هادر داستان‌های نوین فارسی پرداخت.خلاصه ای از این سخنرانی را بخوانید :

 اصطلاح مرزشکنی را برای نخستین بار ژرار ژنت (1980) در کتاب گفتمان روایی به این عبارت معرفی کرده است: “هرگونه مداخله¬ی راوی یا روایت شنوِ فوق داستانی در جهان داستان (یا مداخله شخصیت های داستانی در جهان فروداستان) یا بالعکس.” «مرزشکنی» در این تعبیر دارای دو وجه لاینفک بوده است: وجهی مبتنی بر صورت پاره روایت های مرزشکن و مشخصاً ممیز های کلامیِ داستان از فوق داستان و فروداستان، و وجه دیگر مبتنی بر کاربرد متناقض نمای پاره روایت های مرزشکن در داستان پردازی از راه داستان پریشی. در این میان تنها یکی از دو وجه مورد نظر ژنت، یعنی کارکرد پاره روایت ای مرزشکن ـ آن هم تنها در داستان پردازی پست مدرن ـ تقریباً همه توجه روایت پژوهان را مصروفِ خود کرده، و تحلیل مصادیق مرزشکنی را به حاشیه  تعاریف انتزاعی اش رانده است. سخنران در این مجال خواهد کوشید تا کارکردهای صنعت مرزشکنی را به کمک پاره ای از برجسته ترین نمونه های آن در روایت های نوین فارسی (اعم از داستان¬های رئالیستی و پست مدرن) دسته بندی و تبیین کند .