گزارش نشست «بررسی موسیقی گفتار در هنرهای نمایشی»

دومین نشست از سلسله نشست‌های علمی دانش‌آموختگان پژوهشکده زبان‌شناسی نهم مهرماه 403 با عنوان: «بررسی موسیقی گفتار در هنرهای نمایشی» با حضور اعضای هیأت علمی پژوهشکده زبان‌شناسی، کارشناسان و شماری از دانشجویان رشته‌های زبان‌شناسی به صورت حضوری و مجازی برگزار شد.

سخنران این نشست دکتر «کاوه فلسفی» فارغ‌التحصیل دکتری سال 1391 پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بود.
وی به‌دلیل فعالیت‌های هنری خود رویکردی کاملاً میان‌رشته‌ای را در موضوع مورد بحث خود با عنوان «موسیقی گفتار در هنرهای نمایشی» اتخاذ کرد. نکته جالب و بدیع این نشست شیوه ارائه سخنرانی وی بود که با آشنازدایی از شیوه‌های مرسوم سخنرانی‌ها و استفاده از لایه‌های متعدد موضوع خود را به شیوه «پرفورمنس» ارائه کرد. در پایان سخنرانی سؤالاتی پیرامون شیوه ارائه موضوع و میزان ارتباط آن با زبان به‌مثابه وسیله ارتباط از حضار مطرح شد که پاسخ داده شد.
پرفورمنس «موسیقی، گفتار، هنرهای نمایشی»
گوینده رادیو: در حقیقت تغییر شگرفی که برشت در تئاتر به‌وجود آورد توجه به درک در برابر توجه به احساسات بود؛ به بیان دیگر او اهمیت بیشتری برای ذهن در برابر روان قائل می‌شد و سعی می‌کرد حجاب روزمرگی و عادت را از نگاه مخاطبش بزداید.
گوینده: شما قطعه چهار دقیقه و سی و سه ثانیه جان کیج و شنیدین؟
کاوه: آهاا... ازیناس که مثلاً با مخاطب فرضی صحبت می‌کنه
گوینده: مگه اینکه خودتون خودتونو فرضی به‌حساب بیارین
کاوه: ما کجارو اشتباه کردیم واقعاً؟
گوینده: خیلی جاهارو
نگار: ولی گفتی آخَر ... باید می‌گفتی آخِر
کاوه: نه جانم ... اون تو عربیه که تفاوت معنی ایجاد می‌کنه، تو فارسی هر دوش همون آخر و عاقبت ماست که یکیه
نگار: خب؟
کاوه: هیچی دیگه... گفته بودن واسه دفاعیه ارائه هم باید داشته باشیم. منم یه پرفورمنس آماده کردم، خودم خیلی راضی بودم... مثلاً اولش بروشور که می‌دادیم به تماشاگرا روش نوشته بود: در این سالن سخنرانی برگزار نمی‌شود. بعد یه‌سری می‌گفتن!؟ ... لغوه؟ می‌خواستن برگردن برن که همکارم بهشون می‌گفت، نه ... بفرمایین داخل! بعد این بنده خداهام با یه بهت و تکلیف نامشخصی می‌اومدن تو سالن... ایده‌ش از نقاشی «این یک پیپ نیست» رنه مگریت گرفته بودم بعد توی سالن مدل چیدن صندلیارو واسه اولین‌بار عوض کردیم یه جوری گرد چیدیم که از حالت سخنرانی دربیاد، نور خیلی بلند می‌گوید نگار شوکه می‌شود. نور از بالا سر تماشاگر گرفتیم جوری که فقط اجرا کننده‌ها نور داشته باشن یه جورایی مثل سالن تئاتر. بعد خب! انتظار واسه سخنرانی اینه که یکی بره پشت تریبون صحبت کنه دیگه ... اما من میکروفونو گرفتم از عقب صحنه همین‌طور می‌اومدم جلوی صحنه صحبتامو می‌کردم یه بخشهایی از کار هم دو تا از همکارام که پشت میز نشسته بودن ... خسته شدی؟
نگار: نه
کاوه: اجرا می‌کردن ... قسمتایی که واسه‌شون علامت زده بودمو می‌خوندن. چراغ مطالعه‌رو می‌زدن. یعنی نوبت منه ... می‌خوندن ... بعد تموم که می‌شد، خاموشش می‌کردن ... فیلم‌های جالبی‌ام پخش کردیم.
نگار: چی مثلاً؟
کاوه: از سبک‌های مختلف موسیقی قرن 20 ... دوتام اجرای خودم ... که یکی‌ش فکر کنم هایدن بود و اون یکی‌ام مال فلیکس مندلسون ... آخرشم یه دیالوگ تو فرم کانون اجرا کردیم. (مکث می‌کند) تو می‌دونی فرم کانون چیه؟

پیوند و پوشه شنیداری سخنرانی‌ها(چندرسانه‌ای)