درهای پژوهشگاه به‌روی شما باز است

دکتر مزدک رجبی، عضو هیأت علمی پژوهشکده فلسفه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی چند سالی است که به یکی از کشورهای خارجی سفر کرده و اخیراً در برخی شبکه‌های اجتماعی استعفانامه‌ای را منتشر کرد که در این نامه مواردی علیه مدیریت و جو پژوهشگاه مطرح شده بود.
در این خصوص دکتر سیدجواد میری، عضو هیأت علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی، نامه‌ای را در کانال تلگرامی خود منتشر کرده و به دکتر رجبی اطمینان داده است، نگاه مدیریتی کنونی پژوهشگاه علوم انسانی مبنایش مدد رساندن به اعضای آن است و او می‌تواند با آرامش خاطر به کشور برگردد.
متن نامه دکتر میری از نظرتان می‌گذرد:

نکاتی چند درباره نامه دکتر مزدک رجبی
بدون مقدمه نکاتی را باید درباره نامه این دوست و همکار خود یادآور شد. از آنجائی‌که دکتر رجبی از اواخر سال ۱۳۹۸ در پژوهشگاه و ایران حضور نداشت به نظر می‌آید اشارات او به مدیریت پادگانی گذشته است که من هم از رنج‌های آن بی‌نصیب نماندم.

* تمام تلاش ما در آن دوران بر این موضوع متمرکز بود که پس از پنجاه سال بتوانیم مدیریت پژوهشگاه را درون‌زا کنیم و این مهم اکنون اتفاق افتاده است، اما چون شما در این مدت طولانی در ایران و پژوهشگاه تشریف ندارید از تحولات پژوهشگاه مطلع نیستید.

* امیدوارم همان‌طور که پیش‌تر با هم گفت‌وگو کرده بودیم، بتوانید به پژوهشکده فلسفه بازگردید و مطالعات خود را پیگیری کنید. همان‌طور که قبلاً با مدیریت پژوهشگاه رایزنی کرده بودم و آنها هم با سعه صدر موافقت کردند و از آبان ۱۴۰۰ تا آغاز ۱۴۰۲ با مرخصی شما در کانادا موافقت شد، باز هم درهای پژوهشگاه به‌روی شما باز است.

* حقیقتاً ما می‌توانیم ساعت‌ها و حتی سال‌ها در باب «توسعه‌نیافتگی سازمان علم» در ایران با هم گفت‌وگو کنیم اما بی‌انصافی است پژوهشگاه را «مصداق ابتذال وضعیت فرهنگی سازمان اداری علم» قلمداد کنیم.

* شما خود شاهد بودید که در دوران هشت ساله گذشته من چه‌ها کشیدم و چقدر نقد و انتقاد کردم. یکی از بزرگترین دستاوردهای استقامت و مبارزه ما این شد که وزارت علوم به بلوغ مدیریتی نیروهای درون پژوهشگاه باور کرد و به «صغارت پژوهشگاه» پایان داد.

* حال ما باید از این دستاورد «درون‌سازمانی» نگاهبانی کنیم و اجازه ندهیم مدیریت پادگانی گذشته تکرار شود. زیرا یکی از مصداق‌های مدیریت پادگانی «پیاده کردن» نیروهای خارج از سازمان بر سر ما بود که هشت سال تاوان آن را دادیم و کما‌کان درگیر آن هستیم.

* اما در مدیریت کنونی تمام تلاش بر این بوده است که نیروهای درون‌سازمانی بر امور پژوهشگاه مدیریت کنند و اگر شما حضور می‌داشتید از نزدیک می‌توانستید شاهد این تحولات مثبت باشید.

* آیا این بدین معناست که منِ میری قائل به این هستم که اکنون همه چیز در ایران یا در پژوهشگاه در وضع ایده‌آل است؟ هرگز من چنین خام‌اندیش نبوده و نیستم اما مگر در آن‌سوی آب‌ها همه چیز ایده‌آل است؟

 * امیدوارم این یادداشت کوتاه باعث کدورت شما نشده، موجب شود شما به ایران بازگردید و از نزدیک شاهد باشید که در پژوهشگاه نگاه امنیتی حاکم نیست و از قضا حوزه حراستی/امنیتیِ (که من بارها گفته‌ام) پژوهشگاه یکی از فرهنگی‌ترین ساحات است و نگاه مدیریتی کنونی مبنایش مدد رساندن به اعضای پژوهشگاه بوده و یکی از عمده‌ترین دلایلش این است که ریاست کنونی پژوهشگاه خود از «خانواده پژوهشگاه» است و این دستاورد کمی نیست که ما پس از پنجاه سال توانستیم استقلال پژوهشگاه را از وزارت علوم بگیریم.
سیدجواد میری