گزارش مراسم بزرگداشت استاد مهدی قریب در پژوهشگاه

مراسم بزرگداشت زنده‌یاد استاد مهدی قریب روز سه‌شنبه اول بهمن‌ماه 1398، مصحح و شاهنامه‌پژوه و عضو بازنشسته پژوهشکده زبان و ادبیاتِ پژوهشگاه علوم‌ انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد. در این نشست که به همت پژوهشکده زبان و ادبیات و با حضور جمعی از استادان، همکاران و میهمانانی از سایر جامعه علمی کشور شکل گرفته بود، دکتر حسینعلی قبادی، دکتر محمد سرورمولایی، دکتر تقی پورنامداریان، دکتر علی رواقی، دکتر حسین نجفدری و خانواده استاد قریب سخنانی را در وصف خصوصیات اخلاقی و علمی زنده‌یاد قریب مطرح کردند.

در ابتدای این مراسم دکتر سرور مولایی به خاطر از دست دادن دکتر قریب، تسلیت را سزاوار جامعه ادبی دانست و گفت: کسی که اثری علمی از خود به جای بگذارد، در حافظه تاریخی آن عرصه همیشه ماندگار خواهد بود. وی در ادامه تمایز مؤسسه‌های پژوهشی از مؤسسه‌های آموزشی را، پیوستگی ارتباطات، همکاری صمیمانه، مبادله تجربیات و بحث‌های مداوم بر سر مسائل ادبی دانست و به تشریح سیستم پژوهشی بنیاد شاهنامه‌پژوهی به سرپرستی استاد مینوی پرداخت. وی گفت: همکاری جوانان با استادان مطرح ادبیات یکی از نکاتی بود که در این بنیاد محقق شد. در این همکاری‌ها، دانشجویان می‌توانستند به‌راحتی پاسخ مشکلات علمی خود را بیابند و با شیوه‌های آزموده‌شده آشنا شوند، در بنیاد شاهنامه‌پژوهی لحظه‌ای غفلت و بحث جانبی پیش نمی‌آمد و پژوهشگران موظف بودند متن‌های مرتبط با شاهنامه را مطالعه کنند.
 سرور مولایی به روزهایی اشاره کرد که همراه با استاد قریب، پس از ساعت کاری بنیاد، در محضر دکتر علی رواقی متون کهن را از ابتدا تا انتها می‌خواندند. به گفته وی، از اولین شماره مجله علمی- تخصصی سیمرغ، استاد قریب بحث مرتبط با ابیات الحاقی را آغاز کرد و طی چندین سال موفق شد چند داستان الحاقی را در متن شاهنامه بیابد. وی استمرار و تمرین و مطالعه مداوم را رمز موفقیت مرحوم قریب در تخصص یافتن در حوزه شاهنامه دانست.
در ادامه نشست دکتر قبادی، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ضمن خیرمقدم و تشکر از حضور استادان و خانواده استاد قریب، به فعالیت‌های پژوهشگاه در عرصه بازسازی و بازیابی ظاهری و محتوایی کتابخانه استاد مینوی اشاره کرد. وی تمرکز بر یک حوزه پژوهشی خاص را دلیل موفقیت استاد قریب در عرصه شاهنامه‌پژوهی دانست و گفت: خدمات و تلاش‌های استاد قریب در پژوهشگاه را ارج می‌نهیم و فعالیت‌های مؤثرش را فراموش نمی‌کنیم و آرزو می‌کنیم روح استاد قرین رحمت و آرامش باشد که خداوند بهترین جبران کننده است.
دکتر پورنامداریان نیز برای دقایقی در وصف زنده‌یاد قریب صحبت کرد و گفت: من زمان زیادی با استاد همکار نبودم اما ایشان واقعا فردی سخت‌کوش و پرتلاش بود و به نوعی حق استادی بر گردن من دارد.
سپس دکتر حسین نجفدری به‌خاطر مهربانی و حمایت همسر و فرزندان مرحوم قریب از ایشان تشکر کرد و گفت: فرزندان استاد قریب هرگز پشت پدر را در روزهای بیماری و رنج خالی نکردند که این امر ستودنی است.
در ادامه همسر مرحوم قریب، از رنج‌های استاد قریب، به‌ویژه در سال‌های پایانی عمر سخن گفت و ابراز امیدواری کرد، چنین مراسمی برای استادان در زمان حیات‌شان برگزار شود قریب پژوهشگاه را خیلی دوست داشت و ...
فرزند استاد قریب نیز ضمن بیان این‌که شاید هیچ فرزندی به اندازه من از اندوه پدر غمگین نشده، تسلی‌بخش خود را آثار پدر و سخن استادان درباره ایشان دانست. فرزند مرحوم قریب گفت: اگرچه پدر از نظر مادی سرمایه زیادی برای ما باقی نگذاشتند، اما از نظر معنوی سرمایه عظیمی از او داریم و از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به‌خاطر برگزاری این مراسم تشکر می‌کنیم.
گفتنی است، دکتر علی رواقی به دلیل سرماخوردگی نتوانست سخنانی را در وصف استاد قریب برای حضار ارائه کند اما از فراق یار و همکار قدیمی خود غمگین بود و به شدت اشک می‌ریخت.
مراسم با قرائت فاتحه و تقدیم لوح یادبود به خانواده استاد قریب، پایان یافت.

روحش شاد و یادش گرامی باد