دکتر پورنامداریان: بزرگترین خدمت به مردم تقویت وجدان علمی آنهاست

بازدید مدیران دانشگاه فردوسی مشهد از پژوهشگاه
دکتر پورنامداریان: بزرگترین خدمت به مردم تقویت وجدان علمی آنهاست

صبح روز یک‌شنبه 15 دی‌ماه 1398، هیأتی از مدیران دانشگاه فردوسی مشهد با حضور در ساختمان مرکزی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی پیرامون زمینه های مشترک همکاری دوجانبه به بحث و تبادل نظر پرداختند و از مجموعه‌ها و مراکز موجود در پژوهشگاه بازدید کردند.
در ابتدای نشست، دکتر سیدمحسن علوی‌پور، مشاور رئیس حوزه ریاست و مشاور رئیس پژوهشگاه گزارش کاملی از فعالیت‌های پژوهشگاه ارائه کرد تا اعضای دانشگاه میهمان از حوزه‌ها و زمینه های فعالیت پژوهشگاه بیشتر آشنا شوند. در ادامه دکتر عبدا... رادمرد، رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد با ابراز خرسندی از بابت حضور در پژوهشگاه گفت: خوشبختانه دوطرف زمینه‌ها و قابلیت‌های بالایی برای همکاری دارند و امیدوارم بتوانیم از دستاوردهای علمی و پژوهشی پژوهشگاه بیش از پیش بهره ببریم.
دکتر غلامرضا رئیسیان، رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد نیز هدف از این نشست را کسب تجربه و طرح سوال‌هایی پیرامون تجارب پژوهشگاه مطرح کرد و گفت: دانشکده الهیات با بیش از 61 سال سابقه و حدود 1700 دانشجو که از کشور افغانستان هم دانشجویان خوبی داریم، در صدد است از فعالیت‌های علمی و پژوهشی پژوهشگاه به خوبی آشنا شود و ...
در ادامه دکتر حسین کارِشکی، رئیس دانشکده علوم تربیت و روان‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد با اعلام اینکه، دانشگاه فردوسی مشهد 800 تا 2300 دانشجو دارد که از کشورهای عراق، افغانستان و سوریه در مقاطع کارشناسی ارشد و تا حدی در مقطع دکتری دانشجو دارد، تأکید کرد: دانشگاه فردوسی مشهد یکی از دانشگاه‌های تأثیرگذار در حیطه علوم انسانی، روان‌شناسی و علوم تربیتی به شمار می رود. وی گفت: برای جاافتادن علوم انسانی در جامعه نیاز به همت بیشتری داریم تا با کمک این پژوهشگاه بزرگ بحث کاربردی‌سازی و بومی‌سازی علوم انسانی را با جدیت دنبال کنیم که در این زمینه در دانشگاه فردوسی مشهد کرسی‌های نظریه‌پردازی و ترویج نظریه پیگیری می شود. همچنین سایر اعضای حاضر از دانشگاه فردوسی مشهد نیز به دیدگاه‌های خود در زمینه‌های مختلف همکاری بین دو طرف، اشاره کردند.
دکتر تقی پورنامداریان، استاد برجسته زبان و ادبیات با اشاره به خاطرات خوش و شیرین خود از دانشگاه فردوسی مشهد گفت: خوشحالم که سال‌ها در دانشگاه معتبر فردوسی مشهد تدریس می‌کردم و جای بسی خوشبختیست که دوباره برخی از همکاران سابقم را از نزدیک ملاقات می‌کنم. بنده آرزو داشتم دانشگاه‌های ایران مثل دانشگاه فردوسی مشهد فعال و پویا باشند مخصوصاً دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد که واقعاً بی‌نظیر بود و دانشجویان آن همیشه فعال و کوشا هستند که حتی نمونه آن‌را در دانشگاه تهران هم ندیده‌ام. خوشبختانه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی از دوران مدیریت مرحوم آئینه‌وند و دکتر قبادی بسیار فعال‌تر شده است و اکثر پژوهشگران و محققان معمولا فعال هستند اما نیاز هست برای انجام کارهای بزرگ‌تر بودجه و نیروی انسانی بیشتری در اختیار داشته باشیم.
دکتر پورنامداریان تأکید کرد: پژوهشگاه علوم انسانی یا دانشگاه فردوسی مشهد برای کسب موفقیت‌های بیشتر و انجام کارهای بزرگ باید ابزار تحقیق مثل دایره‌المعارف‌ها،مراجع و منابع معتبر و ... را در اختیار داشته باشند و کارهای بزرگ جمعی (تیمی) انجام دهند که تحقق برخی کارهای بزرگ و لغت‌نامه‌ها ممکن است چندین سال طول بکشد.
استاد و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تصریح کرد: این ادبیات است که اخلاق، وجدان و شخصیت مردم ایران را می سازد. این مولوی، حافظ، سعدی و ... هستند که روی شخصیت ما تأثیر می‌‌گذارند. ما باید وجدان علمی، وجدان دینی و وجدان حقیقی در مردم به وجود آوریم و تقویت کنیم که اگر بتوانیم این کارها را بکنیم، بزرگترین خدمت به مردم است.

دکترمهرنوش هدایتی، رئیس پژوهشکده اخلاق و تربیت پژوهشگاه با ارائه توضیحاتی درباره فعالیت‌های فبک از هیأت مشهدی دعوت کرد 30 بهمن‌ماه در نشست روان‌شناسان برجسته کشور در پژوهشگاه حضور به هم رسانند.
دکتر علیرضا ملایی‌توانی، معاون پژوهشی و تحصیلات تکمیلی پژوهشگاه نیز ضمن پاسخ به برخی سوالات مطرح شده درباره جزئیات نظام‌نامه‌پژوهشی پژوهشگاه مواردی را مطرح کرد و گفت: در خصوص کاربردی‌سازی علوم انسانی موانع و اختلاف‌نظرهای زیادی در دنیا وجود دارد که ما هم در ابتدای کار با مخالفت‌هایی مواجه شدیم اما خوشبختانه رفته‌رفته این مخالفت‌ها تعدیل و عقلانی شد. دکتر عبداله قنبرلو، معاون اداری،مالی و مدیریت منابع نیز از چابک‌سازی سیستم اداری پژوهشگاه مواردی را مطرح کرد و تجربیات خود را در اختیار همکارانش از دانشگاه مشهد گذاشت و ...
در خاتمه نشست مقرر شد، تفاهم‌نامه‌ای بین پژوهشگاه و دانشگاه فردوسی مشهد به امضاء برسد و پژوهشکده‌ها و گروه‌های مرتبط با مشخص شدن نمایندگان مربوطه همکاری‌های مشترک خود را از سر گیرند.