گزارش نشست«یاد شاعر: بزرگداشت دکتر قیصر امین‌پور»
روز یکشنبه 19 آبان ماه 1398 به همت پژوهشکده زبان و ادبیات و با همکاری معاونت کاربردی سازی و فرهنگی نشستی با عنوان «یاد شاعر» برای بزرگداشت دکتر قیصر امین‌پور در سالن حکمت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد. در این نشست، استادان، دانشجویان و میهمانانی از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دانشگاه تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه پیام نور، کتابخانه مینوی، و تنی چند از شاعران و... حضور داشتند.
در ابتدای نشست، دکتر فاطمه راکعی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، از حوزه هنری و آشنایی با قیصر امین‌پور و سید حسن حسینی و نیز همکاری با قیصر در دانشگاه الزهرا، مجله سروش نوجوان، دفتر شعر جوان و انجمن شاعران ایران صحبت کرد. این سخنران ظرفیت بالای تعامل، مدارا و گفتگو را در شخصیت مرحوم امین‌پور بارز دانست.
پس از آن دکتر روح‌الله هادی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، از روزگار همکاری با دکتر امین‌پور در دانشگاه تهران سخن گفت. دکتر هادی بیان کرد: تجلی دانش در آدمیان، اخلاق و تجلی ایمان، نیکی است. آنچه قیصر از خیر و دانش و نیکی و فضل و فضیلت آموخته بود، در شخصیتش تجلی یافته بود. وی با تأکید بر روحیه حقیقت‌طلبی و حقیقت‌جویی قیصر، افزود: زنده‌یاد امین پور به دنبال یک حقیقت آرمانی در ناکجاآباد زمین یا ناکجاآباد آسمان بود و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کرد و آن حقیقتی را که می‌جست، در شعر یافته بود. چون شعر، جایی است که هرچه نباشد را می‌آفریند: «حتی اگر نباشی می‌آفرینمت». دکتر هادی اشعار قیصر را یک دوره تاریخ اجتماعی ایران خواند و تأکید کرد پس از مرگ قیصر، بسیاری سعی در انتساب او به خود و به جریان خود داشتند، اما قیصر وابسته به هیچ جریانی نبود.
دکتر محمد شادروی‌منش، عضو هیأت‌علمی دانشگاه خوارزمی، سخنران بعدی این نشست با یاد مرحوم امین‌پور و مرحوم مظاهر مصفا سخنان خود را آغاز، و به ارتباط میان دو زنده‌یاد اشاره کرد. وی همچنین با یادکرد جلسه دفاع از رساله قیصرایمن‌پور، به نکاتی درباره انتخاب عنوان رساله (سنت و نوآوری در شعر معاصر) پرداخت. دکتر شادروی‌منش با ذکر ویژگی‌های مدرنیته، شعر قیصر را از انسان‌گراییِ مدرن، عقلانیتِ مدرن و سکولاریزم به دور دانست و تأکید کرد: قیصر در این مسیر حرکت نکرده، بلکه شاخه‌ای نو از درخت سنت و پیوسته به آن است.
در ادامه نشست، دکتر اسماعیل امینی، عضو هیأت‌علمی داشنگاه تهران و سخنران دیگر نشست، به نقد فرایند داوری پایان‌نامه‌ها و مقالات علمی پژوهشی پرداخت و تأکید کرد: بسیاری از شعرهایی که در این آثار ذکر می‌شود، اصلا از قیصر نیست. این مسئله درباره شاعری که معاصر است و اشعار او چاپ شده و در دسترس است، عجیب می‌نماید. همچنین با ذکر مواردی از تحلیل‌های اشتباه و سرسری از اشعار امین پور، بر لزوم دقت بیشتر پژوهشگران و داوران تأکید کرد.
شاعر معاصر، عبدالجبار کاکایی، در ادامه برنامه، به بررسی شکل‌گیری جریان شعر انقلابی در دوران انقلاب و سپس شکل‌گیری حوزه هنری پرداخت. وی خروج قیصر از حوزه هنری را به منزله ورود او به اجتماع دانست. به بیان وی، قیصر رفتاری صادقانه و عاطفی و نگاهی هنرمندانه نسبت به زبان داشت و بازی‌های زبانی، در سخن گفتن روزانه او نیز دیده می‌شد.
در پایانِ نشست دکتر زیبا اشراقی، همسر مرحوم امین‌پور، ضمن تشکر از حضور استادان، شعری از استاد مظاهر مصفا خواند و شباهت آن را با غزلی از قیصر یادآور شد. وی پژوهشگران را به نقد منابع و بررسی این دست تأثیر و تأثرات در میان شعر شاعران، دعوت کرد.
این نشست با اهدای لوح فشرده صدای شاعر از طرف معاونت فرهنگی پژوهشگاه به حاضران و میهمانان، پایان یافت.
نظر شما :