گزارش «چگونگی بهره گیری از اندیشه و آثار متفکران اسلامی معاصر در جهت توسعه نقد»

در جلسه مهرماه شورای بررسی متون ارائه شد:
چگونگی بهره گیری از اندیشه و آثار متفکران اسلامی معاصر در جهت توسعه نقد

بررسی تطبیقی متون و نقد متون در گفتمان نواندیشی دینی و روشنفکری دینی در تاریخ معاصر ایران در جلسه چهارم مهرماه 1398 شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی توسط دکتر محمد منصورنژاد ارائه شد.
دکتر منصورنژاد در این جلسه به دو مفهوم نواندیشی دینی و روشنفکری دینی اشاره کرد و تأکید کرد که با دو سنخ متفاوت از صاحبان اندیشه در جهان اسلام و ایران مواجه ایم.
منصورنژاد در ادامه به مقایسه هر دو گفتمان پرداخت و هشت مؤلفه برای شناخت نواندیشان دینی را ارائه کرد و گفت: در حوزه های علمیه در ارتباط با متون حوزوی این شیوه های مطالعاتی و پژوهشی وجود دارد که عبارت است از: شرح، تقریر، تحریر، تفسیر و ترجمه که در مواردی بار انتقادی دارند و البته بر علیه متون غیر حوزوی هم انتقادی می نویسند و متن و فعالیت نواندیشان دینی متاثر از چنین فضایی است.
وی در ادامه به گفتمان روشنفکران دینی پرداخت و گفت: اگرچه این گفتمان مشی واحد ندارند، اما مخرج مشترکی می توان برای شیوه نگاه آنها در نظر گرفت. در عین حال هر یک از روشنفکران و یا نواندیشان مورد بحث، ویژگی های خاص خود در آثار دارند و در همه محورها و موضوعات همسان نمی اندیشند و یکسان نمی نویسند.
وی در ادامه به مقایسه استاد مطهری از نواندیشان دینی و دکتر سروش از روشنفکران دینی از جهت روش تفکر و محتوای اندیشه پرداخت و گفت: متون و مواضع مطهری و سروش حکایت از دو نوع بازی به تعبیر ویتگنشتاینی متفاوت است و هر کدام را باید بر اساس قواعد خودشان بازخوانی نموده و نقد کرد. وی خاطرنشان کرد: حذف هیچکدام از این دو رویکرد برای دانش نفعی ندارد و هر کدام مخاطبان خاص خود را دارند و اشتراکشان کارآمد کردن دین از سویی و  مخاطبانی دیندار از سوی دیگر است.