چکیده سخنرانی با عنوان؛ «نقدی بر ترجمه های کنایات در نهج البلاغه»

مرکز تحقیقات امام علی علیه السلام با همکاری دانشگاه قرآن سخنرانی با عنوان؛ «نقدی بر ترجمه های کنایات در نهج البلاغه» (مطالعه موردی عبارات لاابالک و لاابالغیرک) در تاریخ 9 مهر 97 برگزار کرد که چکیده سخمرانی دکتر پوران میرزایی از نظرتان می گذرد:

«وجود صنایع ادبی اعم از اصطلاحات و مجازها در متون، هر چند مایۀ شیرینی و زیبایی کلام است، اما گاه دستیابی به معنای دقیق آن‌ها، امری ساده نیست. به ویژه در اصطلاحات مرکب، کشف معانی و مفاهیم، همواره از حاصل جمع جبری و سادۀ معانی مفردات به دست نمی‌آید؛ از این‌روکاربست آنها در متون روایی، از جمله نهج البلاغه، موجب دیریابی مراد معصوم علیه السلام گشته است. دو عبارت کنایی «لا أبَالَک» و «لا أبَالِغَیرِک» از جملۀ این اصطلاحات هستند که تنها از معنایابی اجزای مرکّب و سپس کنار هم نهادن آن‌هانمی‌توان به مراد جدی امام علیه السلام دست یافت؛ بلکه فهم مقصود ایشان، ناگزیر از توجه به قراینی همچون سیاق کلام، فضا و سبب صدور و ... است. عدم توجه به این مهم، مسئله‌ای است که بسیاری از ترجمه‌هاینهج البلاغه بدان مبتلا هستند و جایگزینی معادل‌های نامناسب در آن‌ها، شبهۀ «وجود الفاظ دشنام‌گونه در کلام امیرالمومنین علیه السلام» را به اذهان متبادر می‌سازد. فرایند علمی حاضر، ضمن بررسی و نقد ترجمه‌های معاصر، در پی زدایش این شبهه، سعی دارد با در نظر گرفتن مفهوم این عبارات در سده‌ اول و دوم؛ همنشینی و سیاق عبارات نهج البلاغه؛ فضای سیاسی ـ اجتماعی پیش و پس از صدور این متون و نیز شرایط مخاطبان، معادل‌های صحیح امروزی این دو عبارت را بیابد که محصول آن دستیابی به مفاهیمی به غیر از دشنام یا نفرین، نظیر تبعید و تعجب همراه با نکوهش است که در ادبیات امروز باید با واژگانی همچون «ای غافلان، واغفلتا، غفلت تا کجا!، واعجبا، دشمنتان مغلوب باد و ...» جایگزین شود.»