نشست " گزارش سفر به سیستان و بلوچستان"
در تاریخ 1394/9/15، معاونت فرهنگی و اجتماعی نشستی در خصوص " گزارش از سفر سیستان و بلوچستان" را برگزار کرد.
در این نشست، سرکار خانم دکتر بروجردی، معاون فرهنگی و اجتماعی پژوهشگاه، و همسفران ازجمله، سرکار خانم دکتر جان احمدی، آقای دکتر فاضلی، آقای دکتر نصرالله زاده حضور داشتند. برخی از همکاران و اعضای هیئت علمی نیز در این جلسه حضور یافتند.
در ابتدا فیلم مستند از سفر به این استان به نمایش گذاشته شد و گوشه هایی از ملاقات هیئت اعزامی با استاندار، اعضای هیئت علمی دانشگاه زاهدان، اعضای شورای اسلامی شهر، تشکلهای جوانان، فرمانداران، و مدارس و مکان های آموزشی و پرورشی به نمایش در آمد.
دکتر نعمت الله فاضلی، دراین سفر کارگاه اسیب شناسی اجتماعی برگزار کرده بودند که قسمت هایی از این کارگاه به صمع و نظر حضار رسید. بخشی از منطقه شیرآباد، که به عنوان کمپ اجباری در نظر گرفته شده است و خانم های معتاد در آن اسکان یافته اند نمایش داده شد. در این کمپ به معتادین درحال ترک به منظور توانمند کردن آن ها آموزش هایی داده می شود تا پس از ترک امکان اشتغال داشته باشند.
دکتر فاضلی: تصور من از زاهدان اشتباه بود. با اینکه رشته ام مردم شناسی است اما شناخت درستی نداشتم. مسئولان استان اطلاعات بسیاری در اختیار ما قرار دادند. اولین نکته ای که تجربه کردم این بود که مرزهای زاهدان را اشتباه می گیریم. در صورتی که زاهدان یک چیز است، مرز چیزی دیگر است. در مرز قاچاق و تنش های مرزی است که هیچ ارتباطی با مردم زاهدان ندارد. نکته جالب برای من این است که زاهدان یک ترکیب تنوع فرهنگی دارد. ترکیب تنوع فرهنگی و مدنیت و آرامش بودایی که در آنجا هست، از فضیلت های مدنی خاصی برخوردار است. نگاه های خیره مردان به خانم ها که در تهران است در زاهدان نیست. سوال کردم چرا؟ گفتند تعلقات مذهبی بسیار است و شبه قاره هند و نگاه و آرامش و خویشتنداری اخلاقی در اینجا وجود دارد. نکته جالب دیگر، استاندار آنجا بود که شبکه مشاوران جوان را تاسیس کرده و منابع انسانی جوان را برای کارهای مفید بسیج کرده بود.
دانشگاه سیستان و بلوچستان دومین دانشگاه بزرگ از نظر مساحت در کشور است و از نظر معماری اولین دانشگاه کشور است که نمادهای آکادمیک را طراحی کرده اند. چون تصویر درستی از بلوچستان در کشور وجود ندارد به همین دلیل منزوی است، به دلیل آن تصور ذهنی در حاشیه و انزوا مانده است و آن حاصل جریان رسانه ای و ذهنی ماست.
دکتر بروجردی: شاید یک سیاست حکومتی است که به دلیل تنوع فرهنگی آن منطقه خیلی بولد نشود.
دکتر فاضلی: شاید این باشد؛ ولی باید تیم ها ی رسانه ای و خبرنگاری آنجا باشند، همان طور که دانشگاهیان تمایل به رفتن به آن منطقه را ندارند. رسانه ها و هنرمندان هم حاضر نیستند به آنجا بروند و تنها بوی بد حوادثی که گاهی پیش می آید به گوش همه می رسد و باید بوهای خوب آنجا را هم منتشر کرد. نکته جالب دیگر، بلوچستان و البته زاهدان بالاترین میزان سرمایه اجتماعی را دارد درکل کشور اعتماد اجتماعی بالایی دارد و طلاق در کمترین حد است. پایین بودن میزان سرقت به دلیل اهمیت مسائل اخلاقی و دینی است. زاهدان می تواند نونه ای از فضاهای فرهنگی برای الگوبرداری سیاست های فرهنگی ما باشد. اینها بدین معناست که آنجا بهشت است، اما واقعیت هایی وجود دارد. در منطقه زاهدان آمار اعتیاد خیلی پایین است حتی کمتر سیگار می کشند. در بازار به گونه ای رفتار میک نند که تنش بین مردم در ازدهام وجود ندارد.
زاهدان طراحی شهر مدرن، طراحی شهری مدرن پهلوی ساخت دارد. براساس مدیریت شهری ساخته شده است. شهر بزرگ کوتاه است. زاهدان کلیت اش دیدنی است یک جای متفاوتی نسبت به بقیه مناطق ایران است. زاهدان یک شهر متفاوتی است. تنها مذهب، زبان و لباس متفاوت ندارد بلکه یک شهر متفاوت است.
سوال: چرا سطح دانشگاه زاهدان متفاوت است؟ به دلیل وجود مدیران لایق، به قصد ایجاد تحولات در زاهدان، و سیاست تاسیس دانشگاه های بزرگ و وسیع.
دکتر جان احمدی: قدمت دانشگاه سال 1355 بود و سیاست زمان خود این بوده است. سیستان و بلوچستان روستا کم دارد و بیشتر شهرهای نیم بند است. دانشگاه یکی از بهترین فضاهای سبز را دارد وجود گل های رز که از سفره های زیر زمینی آبیاری می شود. در زاهدان مردم یا خیلی فقیر هستند یا خیلی پولدار. در کل مدیران فرهنگی خیلی نقش مهمی دارند.
دکتر نصرالله زاده: زاهدان محل امنی برای هویت ایرانی بود. بر خلاف سایر اقوام که برای منطقه تاریخ سازی کرده اند اینها گذشته تاریخی را خوب نگه داشته اند و سنت های قبیله ای آنه ا حافظ نظم اجتماعی هم هست. بهترین جاهایی که سنت ها را حفظ کرده میان اقوام و قبایلی است که در زاهدان هستند و ما این را مشاهده کردیم. هیچ انفصال تاریخی و تاریخ سازی وجود ندارد.
نظر شما :